Nyango, masaidorp in het binnenland
Blijf op de hoogte en volg annelie
22 Januari 2013 | Kenia, Mombassa
De afgelopen dagen had ik geen internetverbinding, nu wel. Dus jullie krijgen nu vrijwel tegelijk twee verslagen van mij. Voor de internetverbinding het weer laat afweten!
Een van de plaatsen waar de derde jaar studenten hun stage lopen is Nyango, diep in het door de Masai bewoonde binnenland. Vanuit Kwale is het per auto bijna 3 uur rijden via een zeer slecht onderhouden weg. Met openbaar vervoer duurt het 2x zo lang en de matatu rijdt slechts een paar keer per week.
In deze vergeten uithoek zijn vier jaar geleden twee ondernemende dames Mieke Poiesz en Hanneke Middelhoff gestart met een medische post. De masai die hier verspreid over een enorm gebied wonen moesten voor die tijd minimal 4 uur lopen naar de dichtsbijzijnde medische voorziening. Als je ziek bent ondoenlijk en geld om vervoer (een fiets of piki-piki (motor)) in te huren hebben ze vaak niet.
Er stond in de buurt van Nyango nog een gebouwtje dat 10 jaar geleden als Rode Kruispost was gebruikt. Hanneke en Mieke hebben dit gebouw omgetoverd tot een fris en ruim gebouw waar momenteel een nurse en een assistant nurse (Mama Anna) werken. Sinds oktober is het team aangevuld met een van onze studenten. Ze verblijven om beurten drie maanden lang in dit afgelegen gebied zonder stromend water(moet per tankwagen komen)en met slechts minimale voorzieningen. Een hele belevenis voor ze.
Florence was de student die de afgelopen maanden in dit stoffige gebied had doorgebracht met als enige gezelschap de nurse en Mama Anna en verder Masai. Florence is een moderne jonge meid die van uitgaan en mooie kleding houdt. Dus jullie kunnen je voorstellen dat dit geen feest was voor haar. Ze vertelde tijdens de terugkomdag voor derde jaars in Kwale afgelopen weekend smeuige verhalen over de challenges die ze daar tegenkwam. Eindeloos heen en weer lopen met haar mobieltje op zoek naar verbinding, masai die daarna geintereseerd over haar mobieltje bogen en allemaal verliefd op haar werden. Geen TV, geen PC, geen disco, alleen maar stof en Masaihutjes in de omgeving.
Desondanks heeft ze zich prima staande gehouden en veel geleerd. Naast de homeopathisch behandeling van diverse klachten zoals ooginfecties als gevolg van zand in de ogen, huidklachten zoals schurft en ringworm , luchtweginfecties en wormen (bilharzia), waren dat ook medische handelingen als vaccinaties geven, wonden behandelen (veel slangen en schorpioenbeten) en een enkele bevalling. Masai bevallen echter meestal thuis, mannen wordt al bij hun inwijding (rond 12 -14 jaar) geleerd hoe ze de meest voorkomende medische problem, dus ook bevallingen kunnen doen!
Een van de andere taken van Florence was voorlichting geven aan zwangere vrouwen en pas bevallen moeders Bijvoorbeeld over het belang van borstvoeding. Bij de Masai is borstvoeding niet gebruikelijk en geven ze hun kleintje een papje gemaakt van vaak vies water met een klein beetje meel. Familyplanning kennen de Masai niet. De doos met condoms in de wachtkamer wordt nooit aangeraakt. Een echte man gebruikt die immers niet en de vele kinderen kunnen straks mooi zorgen voor hun ouders.
Maandagochtend om 9 uur ging ik op weg met Ruth (in Kwale de office manager) en Emily, de student die daar de komende 3 maanden gaat wonen. De auto van Marie (een stevige 4WD) volgepakt met Emily’s spullen (matras en al haar bezittingen). Via de zeer slechte weg eerst naar Kinago door Shimba Hills. Wel een landschappelijk heel mooie weg en soms heb je geluk en kom je daar net als ik vorig jaar zag olifanten, bavianen of zebra’s tegen. Deze keer zagen we alleen maar stof en kuilen in de weg. Het is ongelofelijk hoe slecht deze weg is, de locale overheid wil er maar geen geld aan uitgeven en ondertussen rijden de spaarzame auto’s en bussen zich hier kapot op deze weg. Nu een dag later zit ik dan ook met een stevige rugpijn te typen. Niet gezond zo’n tochtje naar het binnenland!
Onderweg veel zwaaiende kinderen voor simpele hutjes en voorbij Kinango nog een kleurige markt (zie foto’s).
Florence was zeer blij dat ze nu naar 3 maanden weer naar de bewoonde wereld mocht. En Emily werd al direct na aankomst aan het werk gezet in de kliniek. Samen met haar heb ik twee patienten behandeld. Een oudere dame met en vreselijke ooginfectie. Toen ze de homeopathische korreltjes(Pulsatilla) keurig in een zakje kreeg aangereikt was ze hevig verontwaardigd, want ze had minimaal een injectie verwacht en stond er dus op die te krijgen. Zeer teleurgesteld slofte ze na uitleg van mama Anna weg naar haar hutje kilometers verder. Hopelijk is ze morgen zeer verbaasd over de kracht van die kleine korreltjes . De case was voor mij in ieder geval zeer duidelijk, Ik verwacht dan ook een snelle verbetering op dit homeopathisch middel. Hopelijk komt ze volgende week terug voor haar afspraak (gebeurd hier zelden).
Even later kwam er een moeder met 5 kinderen binnen. Moeder kwam voor een lelijke voetwond, maar Mama Anna maakte van de gelegenheid gebruik om haar ook terecht te wijzen. Want ze verwaarloost haar kinderen, die moeten het dagenlang zelf maar zien te rooien zonder eten of verzorging, moeder verdwijnt gewoon. De kinderen zagen er ondervoed en verwaarloosd uit en er kon geen lachje bij ze af. Zelfs niet toen ik ze ieder een mooie pen gaf (zie foto’s).
Nadat we Emily geinstalleerd hadden in haar ruime kamer en Florence haar bed en matras stevig vastgebonden had op het dak van de auto namen we afscheid van haar en van de bijzonder Mama Anna. Deze laatste doet hier zeer goed werk en komt slechts 1x per maand in de bewoonde wereld. Ik heb bewondering voor dit soort mensen.
Ook op de terugweg geen olifanten en na een barre tocht over de stoffige kuilenweg snel een lekkere douche genomen in mijn appartement. Wat heerlijk om weer in de bewoonde wereld terug te zijn. Maar ik heb genoten van deze indrukwekkende en prachtige tocht naar een gebied waar blanken nog een bezienswaardiheid zijn.
Wil je meer weten over dit mooie project van Hanneke en Mieke, kijk dan op:
http://afyagroup.wordpress.com/home/
Een van de plaatsen waar de derde jaar studenten hun stage lopen is Nyango, diep in het door de Masai bewoonde binnenland. Vanuit Kwale is het per auto bijna 3 uur rijden via een zeer slecht onderhouden weg. Met openbaar vervoer duurt het 2x zo lang en de matatu rijdt slechts een paar keer per week.
In deze vergeten uithoek zijn vier jaar geleden twee ondernemende dames Mieke Poiesz en Hanneke Middelhoff gestart met een medische post. De masai die hier verspreid over een enorm gebied wonen moesten voor die tijd minimal 4 uur lopen naar de dichtsbijzijnde medische voorziening. Als je ziek bent ondoenlijk en geld om vervoer (een fiets of piki-piki (motor)) in te huren hebben ze vaak niet.
Er stond in de buurt van Nyango nog een gebouwtje dat 10 jaar geleden als Rode Kruispost was gebruikt. Hanneke en Mieke hebben dit gebouw omgetoverd tot een fris en ruim gebouw waar momenteel een nurse en een assistant nurse (Mama Anna) werken. Sinds oktober is het team aangevuld met een van onze studenten. Ze verblijven om beurten drie maanden lang in dit afgelegen gebied zonder stromend water(moet per tankwagen komen)en met slechts minimale voorzieningen. Een hele belevenis voor ze.
Florence was de student die de afgelopen maanden in dit stoffige gebied had doorgebracht met als enige gezelschap de nurse en Mama Anna en verder Masai. Florence is een moderne jonge meid die van uitgaan en mooie kleding houdt. Dus jullie kunnen je voorstellen dat dit geen feest was voor haar. Ze vertelde tijdens de terugkomdag voor derde jaars in Kwale afgelopen weekend smeuige verhalen over de challenges die ze daar tegenkwam. Eindeloos heen en weer lopen met haar mobieltje op zoek naar verbinding, masai die daarna geintereseerd over haar mobieltje bogen en allemaal verliefd op haar werden. Geen TV, geen PC, geen disco, alleen maar stof en Masaihutjes in de omgeving.
Desondanks heeft ze zich prima staande gehouden en veel geleerd. Naast de homeopathisch behandeling van diverse klachten zoals ooginfecties als gevolg van zand in de ogen, huidklachten zoals schurft en ringworm , luchtweginfecties en wormen (bilharzia), waren dat ook medische handelingen als vaccinaties geven, wonden behandelen (veel slangen en schorpioenbeten) en een enkele bevalling. Masai bevallen echter meestal thuis, mannen wordt al bij hun inwijding (rond 12 -14 jaar) geleerd hoe ze de meest voorkomende medische problem, dus ook bevallingen kunnen doen!
Een van de andere taken van Florence was voorlichting geven aan zwangere vrouwen en pas bevallen moeders Bijvoorbeeld over het belang van borstvoeding. Bij de Masai is borstvoeding niet gebruikelijk en geven ze hun kleintje een papje gemaakt van vaak vies water met een klein beetje meel. Familyplanning kennen de Masai niet. De doos met condoms in de wachtkamer wordt nooit aangeraakt. Een echte man gebruikt die immers niet en de vele kinderen kunnen straks mooi zorgen voor hun ouders.
Maandagochtend om 9 uur ging ik op weg met Ruth (in Kwale de office manager) en Emily, de student die daar de komende 3 maanden gaat wonen. De auto van Marie (een stevige 4WD) volgepakt met Emily’s spullen (matras en al haar bezittingen). Via de zeer slechte weg eerst naar Kinago door Shimba Hills. Wel een landschappelijk heel mooie weg en soms heb je geluk en kom je daar net als ik vorig jaar zag olifanten, bavianen of zebra’s tegen. Deze keer zagen we alleen maar stof en kuilen in de weg. Het is ongelofelijk hoe slecht deze weg is, de locale overheid wil er maar geen geld aan uitgeven en ondertussen rijden de spaarzame auto’s en bussen zich hier kapot op deze weg. Nu een dag later zit ik dan ook met een stevige rugpijn te typen. Niet gezond zo’n tochtje naar het binnenland!
Onderweg veel zwaaiende kinderen voor simpele hutjes en voorbij Kinango nog een kleurige markt (zie foto’s).
Florence was zeer blij dat ze nu naar 3 maanden weer naar de bewoonde wereld mocht. En Emily werd al direct na aankomst aan het werk gezet in de kliniek. Samen met haar heb ik twee patienten behandeld. Een oudere dame met en vreselijke ooginfectie. Toen ze de homeopathische korreltjes(Pulsatilla) keurig in een zakje kreeg aangereikt was ze hevig verontwaardigd, want ze had minimaal een injectie verwacht en stond er dus op die te krijgen. Zeer teleurgesteld slofte ze na uitleg van mama Anna weg naar haar hutje kilometers verder. Hopelijk is ze morgen zeer verbaasd over de kracht van die kleine korreltjes . De case was voor mij in ieder geval zeer duidelijk, Ik verwacht dan ook een snelle verbetering op dit homeopathisch middel. Hopelijk komt ze volgende week terug voor haar afspraak (gebeurd hier zelden).
Even later kwam er een moeder met 5 kinderen binnen. Moeder kwam voor een lelijke voetwond, maar Mama Anna maakte van de gelegenheid gebruik om haar ook terecht te wijzen. Want ze verwaarloost haar kinderen, die moeten het dagenlang zelf maar zien te rooien zonder eten of verzorging, moeder verdwijnt gewoon. De kinderen zagen er ondervoed en verwaarloosd uit en er kon geen lachje bij ze af. Zelfs niet toen ik ze ieder een mooie pen gaf (zie foto’s).
Nadat we Emily geinstalleerd hadden in haar ruime kamer en Florence haar bed en matras stevig vastgebonden had op het dak van de auto namen we afscheid van haar en van de bijzonder Mama Anna. Deze laatste doet hier zeer goed werk en komt slechts 1x per maand in de bewoonde wereld. Ik heb bewondering voor dit soort mensen.
Ook op de terugweg geen olifanten en na een barre tocht over de stoffige kuilenweg snel een lekkere douche genomen in mijn appartement. Wat heerlijk om weer in de bewoonde wereld terug te zijn. Maar ik heb genoten van deze indrukwekkende en prachtige tocht naar een gebied waar blanken nog een bezienswaardiheid zijn.
Wil je meer weten over dit mooie project van Hanneke en Mieke, kijk dan op:
http://afyagroup.wordpress.com/home/
-
22 Januari 2013 - 14:17
Mieke Van Der Walle:
Hoi Annelie,
Met gretigheid lees ik jouw verslagen. Heel indrukwekkend allemaal. Nog vier nachtjes slapen en dan kan ik Kenia ook een beetje leren kennen.
Tot de 26 ste. liefs Mieke -
22 Januari 2013 - 16:01
Marijon Oversier:
Ik neem mijn petje af hoor....Zeker voor Florence & Emily!!!
Je moet het ook maar kunnen & ......willen om in zo,n eenvoud daar te verblijven & werken met die mogelijkheden die er daar voor handen zijn....
Westerse mode komt daar al helemaal niet aan de orde....
Maar goed..... het is een prachtige ervaring...lijkt me....
Ondertussen zitten wij hier in Nederland/Rosmalen al enige tijd in de sneeuw....
Er schijnt een koudegolf te zijn & te komen....
Wat dachten jullie van een graadje of - 15 in de nacht....
Mischien verkoelen jullie nu wel, bij deze gedachten....
Lieve groet uit Nederland
vriendin van Annelie Smits.... -
22 Januari 2013 - 17:30
Hanneke:
Hey Annelie,
Geweldig dat je in Nyango geweest bent en heerlijk om jouw verslag te lezen. Zeer verrast dat je met onze grote vriend Kipondo, de voorzitter van de dispensary committee, op de foto staat...
Zou je Florence willen vragen om Mieke en mij een verslagje van haar ervaringen te willen sturen? We zijn zo benieuwd.
Groetjes voor allemaal daar! ... en geniet nog goed!
Hanneke -
22 Januari 2013 - 21:02
Wim:
wat ben je een bevoorrecht mens Annelie! -
23 Januari 2013 - 10:19
Karien:
Lieve Lie
Zo bijzonder om zon andere wereld echt te leren kennen en te mogen helpen,dankbaarheid, is wat in me opkomt. En wat zou ik je graag een toverstafje geven waarmee je vooral mensen zoals de moeder met 5 kinderen weer op het juiste spoor te kunnen zetten. Het is voor de kinderen vreselijk, maar ook de onmacht van een moeder is onverdraaglijk.
Heel veel liefs van een heel trotse zus. -
23 Januari 2013 - 12:29
Jo Gommans :
Wat een ervaring zo'n reis en geweldig de inzet van jou.
Groetjes Jo -
23 Januari 2013 - 22:52
Marjo:
Ha Annelie
uit je enthousiaste versleggeving spreekt overduidelijk dat je weer helemaal thuis bent in Kwale en dat je daar de draad van je werk weer meteen hebt opgepakt. Het moet fantastisch en hartverwarmend zijn om te zien hoe goed te studenten het doen en wat Marie steeds weer voor elkaar krijgt. De foto's spreken boekdelen! Bijzonder ook dat je elk jaar weer met eigen ogen mooie, nieuwe ontwikkelingen en initiatieven ziet zoals dit kliniekje in Nyango!
Geniet nog van de resterende dagen. ook heel veel plezier met en voor Mieke !
Liefs Marjo -
24 Januari 2013 - 00:13
Lioni:
Lieve Annelie,
Ik heb net je laatste twee verslagen gelezen.
Wat maak je weer veel dingen mee.
Fantastisch zoals die meisjes daar maanden ver weg van alles bivakkeren en ook weer erg veel leren.
Goed om te zien dat alle energie die jij erin stopt toch echt veel resultaat oplevert.
Hopelijk blijft het zo verder gaan. Ik heb ook echt weer genoten van de foto's.
Fijne tijd verder en ook straks met Mieke samen.
Groetjes, Lioni -
27 Januari 2013 - 16:47
Karin:
Hoi Annelie,
Wat is dit toch prachtig, om je op deze manier te kunnen volgen, en meteen al je belevenissen te kunnen lezen.
Ik geniet er telkens weer van om je verslagen te lezen, en je mooie foto's te bekijken.
Groetjes, Karin
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
