Abigail en Mieke
Blijf op de hoogte en volg annelie
05 Februari 2013 | Kenia, Mombassa
De laatste week van mijn verblijf is Mieke van de Walle, sinds een jaar de sponsor van Abigail naar Kwale gekomen. Over Abigail heb ik vorig jaar ook al verteld. Ze is een spontane hartelijke 23 jarige studente uit het vruchtbare westen van Kenia.
Abigail is opgegroeid in het gebied boven het Victoriameer en heeft als enige van het gezin (dankzij sponsoring) de secundary school gedaan. Daarna was het geld op en heeft Abigail van alles geprobeerd om te overleven en geld te verdienen. Via via hoorde ze over de Kenya School of Homeopathy en vanaf vorig jaar studeert ze in Kwale. De hele familie hoopt nu dat Abigail straks het grote geld komt binnenbrengen. De rest van de familie heeft immers alleen primary school gehad.
Abigail is net als Ann, van de Luhya stam, de op een na grootste stam van Kenia. Ik heb me in de voorgaande jaren nooit zo sterk gerealiseerd dat het voor de Keniaan heel belangrijk is te weten tot welke stam je behoort. De band tussen stamleden is hier heel sterk. M.n. nu de verkiezingen (maart 2013) naderen en er een nieuwe president en regering moet worden gekozen. De vorige verkiezingen in 2007 zijn met veel geweld gepaard gegaan. Er zijn toen 1000 doden gevallen en 60.000 mensen dakloos geworden.
Gelukkig heb ik de afgelopen weken niets van onlusten gemerkt, maar het is momenteel wel hét onderwerp in elk gesprek en vooral op TV en in de kranten (die ik in de afgelopen 4 weken niet gelezen of gezien heb). Rond de verkiezingen gaat de school twee weken dicht om alle studenten de gelegenheid te geven naar hun eigen familie en stam te gaan om te stemmen. Mij is vertelt dat je dan beter niet teveel kunt reizen door Kenia, want te gevaarlijk door het drukke verkeer (in Kenia doodsoorzaak nummer 1!!) en vanwege de kans op politieke onlusten.
Gelukkig is er onder de studenten weinig rivaliteit tussen stammen te merken. Zo is Ann, van de Luhya stam, erg bevriend met Wincate, een Kikuyu, (de grootste stam en politiek momenteel ook het sterkst (president Kibaki is ook een Kikuyu)). Hopelijk beinvloeden de verkiezingen de vriendschappen niet en verlopen deze verkiezingen rustig.
Terug naar Abigail en Mieke. Abigail keek heel erg uit naar het bezoek van Mieke en kon de laatste paar nachten niet slapen van de spanning. Samen met haar was ik op zaterdag 26 januari al om 6u. per taxi op pad naar het vliegveld. Vlak voor de ferry in Mombasa stonden we vervolgens drie uur lang stil in de bloedhete auto in een stoffige, drukke straat.
Pas na een uur stilstaan begrepen we welk drama zich om de hoek had afgespeeld. Op de overvolle ferry waar honderden mensen opgepropt tussen de auto’s stonden hadden de remmen van een grote truck met container het begeven. Deze was achteruitrijdend het water ingereden en had in zijn val tientallen mensen meegesleurd. 27 doden en 63 gewonden!! Toen wij vier uur later de ferry opreden speelden zich nog steeds vreselijke taferelen af. Huilende en gillende mensen, ziekenauto’s die af en aan reden.
De conditie van de auto’s en vrachtwagens is hier een ramp. Ze hebben vreselijk te lijden van de zeer slechte wegen en er is vaak te weinig geld voor onderhoud . Je ziet hier heel wat wrakken van auto’s rijden. Bovendien worden de ferries overvol geladen en zijn er levensgevaarlijke situaties als de ferry’s aanleggen. Voetgangers, overvolle handkarren, fietsers, brommers en zware vrachtwagens. Het wil allemaal tegelijk als eerste van de boot. Er gebeuren vaak ongelukken met de ferry, maar deze keer was wel heel heftig.
Uren later dan gepland konden Abigail en Mieke elkaar in de armen sluiten en de cadeaus worden uitgepakt. De volgende dag kreeg Mieke de vuurdoop, want stond het bezoek aan de mobiele kliniek van Ann (zie een van de vorige verslagen) op het programma. 7 uur hobbelen over zeer slechte wegen naar een mobiele kliniek in een stoffig en arm dorpje.
De rest van de week heeft Mieke zich overdag zelf bezig gehouden terwijl ik les gaf of in de kliniek werkte. Maar na 16u. hebben we met Abigail en haar vriendinnen diverse wandelingen in de omgeving gemaakt. Zo zijn we naar de prachtige Malugangi-ridge gelopen om naar olifanten te speuren, zijn we naar de markt in Kwale geweest en op bezoek bij Rebecca, Asia en Matatu (drie oud-leerlingen en nu docenten) en hun kinderen. Vorig jaar had ik ze met hun baby’s uitgenodigd in mijn appartement. Nu werden we gastvrij ontvangen in hun woningen. Elk gezin bewoont 2 piepkleine kamertjes in een laag open gebouw. Koken gebeurt buiten en WC en douche (geen echte douche, maar een bak met water die je over jezelf gooit) zijn in een buitengebouwtje dat door 20 gezinnen gebruikt wordt. Het was leuk om te zien dat iedereen van de ruimtes weer iets heel anders gemaakt had. Maar trots op hun eigen huurhuis (kamertjes) waren ze allemaal. We werden overal gastvrij ontvangen met thee en chapati’s, want zonder eten kom je niet weg uit een Keniaans huis.
Op een van de laatste dagen zijn we ook nog uitgenodigd thuis bij Mr. Matano, onze taxi chauffeur. Vorig jaar had hij me al uitgenodigd, maar nu kwam ik er echt niet onderuit. Mieke en ik moesten thuis bij hem langskomen om met zijn gezin kennis te maken. En hoewel we net geluncht hadden, werden we ook hier geacht een vol bord pilav (rijst met vlees) te eten en kokosmelk (van eigen palmbomen)te drinken. Kenianen zijn zeer gastvrij en vriendelijk. Het zijn echte gezelschapsmensen, ze zoeken elkaar altijd en overal op en zeker in Kwale groet iedereen je en wil iedereen een praatje met je maken. Mieke is ook diverse keren alleen naar Kwale gelopen en had leuke gesprekken onderweg.
Vrijdagavond was het groot feest in de compount van 4Kenia. Eindelijk werd het cafetaria in gebruik genomen. Twee dagen lang was er met meubels en keukenapparatuur gesjouwd, Karuso de kok had een feestmaal bereid en voor een muziekinstallatie gezorgd en tot 23u. ’s avonds werd er volop gegeten en gedanst door studenten en staf. Leuk dat we dat nog net konden meemaken.
Inmiddels zitten de 32 dagen Kenia er weer op voor dit jaar. Het was opnieuw heel bijzonder om hier vier weken te werken en wonen en me even Keniaan te voelen. Bedankt voor jullie leuke reacties op de reiswebsite. Hopelijk volgend jaar deel vier van het reisverslag.
PS:
Helaas is het me tot nu toe niet gelukt om video's op de site te krijgen. Monika en Simon hebben een leuk video verslag gemaakt van hun studentenleven. Kijk volgende week nogmaals om te kijken of deze fims bij reisverslag Monika en Simon staan. Ik doe mijn best om ze geplaatst te krijgen.
Abigail is opgegroeid in het gebied boven het Victoriameer en heeft als enige van het gezin (dankzij sponsoring) de secundary school gedaan. Daarna was het geld op en heeft Abigail van alles geprobeerd om te overleven en geld te verdienen. Via via hoorde ze over de Kenya School of Homeopathy en vanaf vorig jaar studeert ze in Kwale. De hele familie hoopt nu dat Abigail straks het grote geld komt binnenbrengen. De rest van de familie heeft immers alleen primary school gehad.
Abigail is net als Ann, van de Luhya stam, de op een na grootste stam van Kenia. Ik heb me in de voorgaande jaren nooit zo sterk gerealiseerd dat het voor de Keniaan heel belangrijk is te weten tot welke stam je behoort. De band tussen stamleden is hier heel sterk. M.n. nu de verkiezingen (maart 2013) naderen en er een nieuwe president en regering moet worden gekozen. De vorige verkiezingen in 2007 zijn met veel geweld gepaard gegaan. Er zijn toen 1000 doden gevallen en 60.000 mensen dakloos geworden.
Gelukkig heb ik de afgelopen weken niets van onlusten gemerkt, maar het is momenteel wel hét onderwerp in elk gesprek en vooral op TV en in de kranten (die ik in de afgelopen 4 weken niet gelezen of gezien heb). Rond de verkiezingen gaat de school twee weken dicht om alle studenten de gelegenheid te geven naar hun eigen familie en stam te gaan om te stemmen. Mij is vertelt dat je dan beter niet teveel kunt reizen door Kenia, want te gevaarlijk door het drukke verkeer (in Kenia doodsoorzaak nummer 1!!) en vanwege de kans op politieke onlusten.
Gelukkig is er onder de studenten weinig rivaliteit tussen stammen te merken. Zo is Ann, van de Luhya stam, erg bevriend met Wincate, een Kikuyu, (de grootste stam en politiek momenteel ook het sterkst (president Kibaki is ook een Kikuyu)). Hopelijk beinvloeden de verkiezingen de vriendschappen niet en verlopen deze verkiezingen rustig.
Terug naar Abigail en Mieke. Abigail keek heel erg uit naar het bezoek van Mieke en kon de laatste paar nachten niet slapen van de spanning. Samen met haar was ik op zaterdag 26 januari al om 6u. per taxi op pad naar het vliegveld. Vlak voor de ferry in Mombasa stonden we vervolgens drie uur lang stil in de bloedhete auto in een stoffige, drukke straat.
Pas na een uur stilstaan begrepen we welk drama zich om de hoek had afgespeeld. Op de overvolle ferry waar honderden mensen opgepropt tussen de auto’s stonden hadden de remmen van een grote truck met container het begeven. Deze was achteruitrijdend het water ingereden en had in zijn val tientallen mensen meegesleurd. 27 doden en 63 gewonden!! Toen wij vier uur later de ferry opreden speelden zich nog steeds vreselijke taferelen af. Huilende en gillende mensen, ziekenauto’s die af en aan reden.
De conditie van de auto’s en vrachtwagens is hier een ramp. Ze hebben vreselijk te lijden van de zeer slechte wegen en er is vaak te weinig geld voor onderhoud . Je ziet hier heel wat wrakken van auto’s rijden. Bovendien worden de ferries overvol geladen en zijn er levensgevaarlijke situaties als de ferry’s aanleggen. Voetgangers, overvolle handkarren, fietsers, brommers en zware vrachtwagens. Het wil allemaal tegelijk als eerste van de boot. Er gebeuren vaak ongelukken met de ferry, maar deze keer was wel heel heftig.
Uren later dan gepland konden Abigail en Mieke elkaar in de armen sluiten en de cadeaus worden uitgepakt. De volgende dag kreeg Mieke de vuurdoop, want stond het bezoek aan de mobiele kliniek van Ann (zie een van de vorige verslagen) op het programma. 7 uur hobbelen over zeer slechte wegen naar een mobiele kliniek in een stoffig en arm dorpje.
De rest van de week heeft Mieke zich overdag zelf bezig gehouden terwijl ik les gaf of in de kliniek werkte. Maar na 16u. hebben we met Abigail en haar vriendinnen diverse wandelingen in de omgeving gemaakt. Zo zijn we naar de prachtige Malugangi-ridge gelopen om naar olifanten te speuren, zijn we naar de markt in Kwale geweest en op bezoek bij Rebecca, Asia en Matatu (drie oud-leerlingen en nu docenten) en hun kinderen. Vorig jaar had ik ze met hun baby’s uitgenodigd in mijn appartement. Nu werden we gastvrij ontvangen in hun woningen. Elk gezin bewoont 2 piepkleine kamertjes in een laag open gebouw. Koken gebeurt buiten en WC en douche (geen echte douche, maar een bak met water die je over jezelf gooit) zijn in een buitengebouwtje dat door 20 gezinnen gebruikt wordt. Het was leuk om te zien dat iedereen van de ruimtes weer iets heel anders gemaakt had. Maar trots op hun eigen huurhuis (kamertjes) waren ze allemaal. We werden overal gastvrij ontvangen met thee en chapati’s, want zonder eten kom je niet weg uit een Keniaans huis.
Op een van de laatste dagen zijn we ook nog uitgenodigd thuis bij Mr. Matano, onze taxi chauffeur. Vorig jaar had hij me al uitgenodigd, maar nu kwam ik er echt niet onderuit. Mieke en ik moesten thuis bij hem langskomen om met zijn gezin kennis te maken. En hoewel we net geluncht hadden, werden we ook hier geacht een vol bord pilav (rijst met vlees) te eten en kokosmelk (van eigen palmbomen)te drinken. Kenianen zijn zeer gastvrij en vriendelijk. Het zijn echte gezelschapsmensen, ze zoeken elkaar altijd en overal op en zeker in Kwale groet iedereen je en wil iedereen een praatje met je maken. Mieke is ook diverse keren alleen naar Kwale gelopen en had leuke gesprekken onderweg.
Vrijdagavond was het groot feest in de compount van 4Kenia. Eindelijk werd het cafetaria in gebruik genomen. Twee dagen lang was er met meubels en keukenapparatuur gesjouwd, Karuso de kok had een feestmaal bereid en voor een muziekinstallatie gezorgd en tot 23u. ’s avonds werd er volop gegeten en gedanst door studenten en staf. Leuk dat we dat nog net konden meemaken.
Inmiddels zitten de 32 dagen Kenia er weer op voor dit jaar. Het was opnieuw heel bijzonder om hier vier weken te werken en wonen en me even Keniaan te voelen. Bedankt voor jullie leuke reacties op de reiswebsite. Hopelijk volgend jaar deel vier van het reisverslag.
PS:
Helaas is het me tot nu toe niet gelukt om video's op de site te krijgen. Monika en Simon hebben een leuk video verslag gemaakt van hun studentenleven. Kijk volgende week nogmaals om te kijken of deze fims bij reisverslag Monika en Simon staan. Ik doe mijn best om ze geplaatst te krijgen.
-
05 Februari 2013 - 18:11
Maïta:
Hallo Annelie en Mieke,
Wat een belevenissen weer en mooie reisverhalen. Vooral omdat we zelf al vaak in Afrika zijn geweest kunnen we ons de wegen, de kwaliteit van de auto's etc goed voor de geest halen. Door de verslaglegging wanen we ons zelf in Afrika alhoewel we net terug zijn van de Weissensee waar we de Alternatieve Elfstedentocht hebben geschaatst. Dat is dus even een andere ervaring en temperatuur. We wensen jullie een goede reis naar huis waar jullie storm, regen en hagel wacht! Tot kijk! -
05 Februari 2013 - 18:41
Mieke Van Der Walle:
Hoi Annelie,
Jij laat er geen gras over groeien. Het is weer een fantastisch verslag van het wel en wee in Kwale.
Ik geniet nog een keer na.
Tot spoedig, Mieke -
05 Februari 2013 - 19:13
Gerda:
Hallo Annelie,
Het was weer een waar genoegen je verslagen te lezen en je foto's te zien.
Ik wens je een goede thuisreis!
Hartelijks, Gerda -
05 Februari 2013 - 20:06
Elly Kempkes:
Heel veel sterkte met het weer afscheid nemen. Je geeft al te kennen volgend jaar terug te gaan. Wat zullen ze daar blij mee zijn.
Elly en Rob
-
05 Februari 2013 - 20:16
Hanneke:
Heerlijk om al je verhalen te lezen; zo herkenbaar! Weer een fantastische tijd gehad?
Weet niet of je al terug bent maar anders een goede vlucht.
Wellicht komen we elkaar daar nog een keer tegen. Ik ga de eerste 2 weken van oktober weer...
Groetjes, -
05 Februari 2013 - 21:23
Mieke:
Mooi laatste verslag. Welkom terug in Nederland! Hopelijk tot gauw. Mieke -
06 Februari 2013 - 12:35
Marianne Gans:
Hallo Annelie,
Wat een ervaring! Je hebt in een andere wereld geleefd. Ik weet niet wanneer je afreist, maar wens je een behouden thuiskomst . Vandaag hier weer een witte wereld, dat zal acclimatiseren zijn!
Dank voor je fijne verslagen. Ik woonde ooit als kind 2 jaar aan de Goudkust (Ghana) en het lijkt, als ik je foto's bekijk, of de tijd in Afrika heeft stilgestaan.
Liefs en welkom thuis.
Marianne -
06 Februari 2013 - 21:02
Cecile Potjes:
Ha Annelie,
Wat een vreselijk ongeluk met die achteruit rijdende vrachtwagen. En wat leef je in een wereld vol constante contrasten..... van zwaar ongeluk met doden en gewonden weer een wandeling in mooie natuur!
Dat het onrustig is in verband met de verkiezingen weet ik. Ik dacht vooral aan de Somalische grens. Maar afgelopen maandag sprak ik ( na jazzballet notabene!) drie mooie donkere mensen uit Kenia, die ook koffie dronken in Perron-3! Erg leuke lui. Ze hadden het ook v oortdurend over de verkiezingen.
Dus niet alleen bij jou, maar ook hier proef ik een beetje de belangrijkheid van de verkiezingen.
De foto's vind ik wederom geweldig. Soms kijk ik eerst naar de foto's en lees dan je verhaal!
Liefs en tot gauw,
Cecile
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
