Mombassa en Kwale
Blijf op de hoogte en volg annelie
12 Januari 2013 | Kenia, Mombassa
Al ruim een week ben ik hier in Kenia en door alle drukte was ik nog steeds niet toegekomen aan een verslag voor de website.
Na een vermoeiende reis van 15 uur waarbij ik in Nairobi het vliegtuig naar Mombasa miste vanwege vertraging op Schiphol (gelukkig ging er een uur later nog een)wachtte Ann me net als ruim drie jaar geleden op.
Ann is in september afgestudeerd en is nu dus mijn collega. We hadden heel wat bij te kletsen. Ann is momenteel bezig te onderzoeken waar en hoe ze een eigen kliniek kan gaan starten. Daarnaast wil ze doorstuderen tot Public Health Officer. Een prima combinatie/aanvulling op de homeopathie.
Ann heeft inmiddels een eigen kamertje in een Mombasa. Ik ben zondag met haar meegegaan om haar kamer te zien. Een krottenwijk was het niet waar ze woont, maar zeker ook niet een van de betere wijken. Maar hier is het voor haar betaalbaar (de kamer met apart toilet kost haar incl. water/elektra €40,- per maand). Dat lijkt voor ons heel weinig, maar als je nagaat dat veel gezinnen hier van €1,- per dag moeten leven is dit weer veel. Ik liep samen met haar door de wijk en durfde alleen binnen in haar kamertje foto’s te maken. Ik was echt de enige blanke in de omgeving en als je al zo opvalt ga je niet ook nog eens leuke foto’s van de mensen maken.
Ann haar inventaris bestaat uit een matras op de grond en een paar kapotte koffers waarin ze haar spullen kan opbergen. Een houtskoolbrander met een pannetje,wat plastic dozen , 2 plastic borden, een beker en 2x bestek. Toch is ze heel blij met haar kamertje en inmiddels staat er ook al een ijskast (zonder kun je hier met die warmte echt niet) en heb ik haar ook geld gegeven om een stoel, tafel , muskietennet en gordijnen te kopen.
Omdat we die zondag toch in Mombasa waren zijn we ook dé toeristische attractie van Mombasa, Fort Jesus gaan bezoeken. Alle toeristen die naar Mombasa komen bezoeken dit fort, maar ik had tijdens de vele keren dat ik al in Mombasa was de afgelopen jaren uitsluitend de mindere buurten gezien(waar ik de studenten in de buitenklinieken bezocht)en enkele overheidsgebouwen (voor het regelen van vergunningen voor 4Kenia). Nu hadden we dus de tijd om dit in 1593 door de Portugezen gebouwde fort te bezoeken. Het was het hoofdkwartier van de Portugezen aan de kust van de Indische Oceaan. Van hieruit heerste zij over de zee en het binnenland en dreven ze handel met India, Arabiё en Afrikaanse stammen tot dit in 1875 in Engelse handen kwam. Van het oorspronkelijke fort is weinig bewaard gebleven. Wel mooi zijn de door Omani Arabieren prachtig bewerkte houten deuren en de muurtekeningen gemaakt door Portugese zeelieden.
Samen met de taxichauffeur zijn we in een volkscafé gaan lunchen. Heerlijke kip met rijst. Ik vind het een feest om tussen lokale mensen te zitten en bovendien is het bijna 10x zo goedkoop als de toeristische restaurants. Iedereen hier in Mombasa en in de kuststreek probeert iets te verdienen aan de toeristen. Logisch als je het verschil in rijkdom ziet tussen ons westerse mensen en hoe men hier moet zien te overleven. Veel mensen slapen op een stuk karton op straat en hebben als ze geluk hebben wat ugali (maïspap) of brood om de honger mee te stillen. Desondanks zijn de mensen hier over het algemeen vrolijk, vriendelijk en erg sociaal. Men helpt elkaar in moeilijke tijden en men heeft geen tijd om depressief te zijn of lang te treuren om een verlies, want daarmee vul je de maag niet.
Terug in Kwale was het geweldig om iedereen weer te zien. Marie begroette me weer zeer hartelijk. Zoë en Nahla kende me nog en zijn flink gegroeid. Nahla loopt niet meer op wiebelige kromme beentjes, maar rent haar zus overal achterna en heeft een heerlijk krom soort Nederlands. Het is verbazingwekkend hoe snel deze twee zowel Nederlands , Engels en Swahili spreken en moeiteloos overgaan van de ene in de andere taal.
Natuurlijk moesten er de nodige cadeaux worden uitgedeeld. Ik mocht deze vlucht 2x zoveel bagage meenemen als vorig jaar (nu Kenyan airways, vorig jaar een Arke charter), dus was er ruimte genoeg voor cadeaus . Voor Fatuma (kok en huishoudster) en Saumi, onze dagbewaker had ik een headlight meegenomen. Ze vonden het prachtig en kwamen me beide de volgende dag trots vertellen dat het ’s avonds hun hele huis verlichtte. Geen overbodige luxe in een land waar bijna elke dag de elektra een paar uur uitvalt.
Purity (kinderoppas, zie verslagen vorige jaren) heb ik nog niet gezien. Ze is onverwacht vlak na Nieuwjaar naar Nairobi geroepen omdat haar familie een vreselijk verkeerongeluk heeft gehad. Vorig jaar was er al een zus van haar verongelukt. Nu is de auto met 6 familieleden door een truck overreden. De remmen van deze truck werkte niet. Tante, 2 neefjes en het enige zoontje van haar nu nog enige zus zijn overleden. Puritys moeder en zus liggen zwaargewond in het ziekenhuis. Marie heeft de vlucht naar Nairobi betaald want Purity moest dus als directe familie de begrafenis regelen en haar moeder en zus in het ziekenhuis dit vreselijke nieuws overbrengen. Het kost haar ook nog eens vreselijk veel geld, want zelfs het mortuarium moet je hier per dag betalen. Daarvoor en voor de begrafenis was ze al €1500,- kwijt, een kapitaal voor hier. Daarnaast komen dan nog de behandeling en kosten voor liggen en eten van moeder en zus in het ziekenhuis bij. Op dat soort momenten is het belangrijk om vrienden en familie te hebben. Iedereen doet wat hij kan, een grote geldinzameling heeft inmiddels plaatsgevonden, waar ik uiteraard ook mijn steentje aan heb bijgedragen. Wat zijn wij toch rijk in Nederland met alle goede voorzieningen en geld voor verzekeringen. Iedere keer als ik hier ben besef ik weer hoe goed we het financieel hebben in Nederland.
Genoeg voor vandaag. Morgen vertel ik over de kennismaking met 2 nieuwe studenten.
Na een vermoeiende reis van 15 uur waarbij ik in Nairobi het vliegtuig naar Mombasa miste vanwege vertraging op Schiphol (gelukkig ging er een uur later nog een)wachtte Ann me net als ruim drie jaar geleden op.
Ann is in september afgestudeerd en is nu dus mijn collega. We hadden heel wat bij te kletsen. Ann is momenteel bezig te onderzoeken waar en hoe ze een eigen kliniek kan gaan starten. Daarnaast wil ze doorstuderen tot Public Health Officer. Een prima combinatie/aanvulling op de homeopathie.
Ann heeft inmiddels een eigen kamertje in een Mombasa. Ik ben zondag met haar meegegaan om haar kamer te zien. Een krottenwijk was het niet waar ze woont, maar zeker ook niet een van de betere wijken. Maar hier is het voor haar betaalbaar (de kamer met apart toilet kost haar incl. water/elektra €40,- per maand). Dat lijkt voor ons heel weinig, maar als je nagaat dat veel gezinnen hier van €1,- per dag moeten leven is dit weer veel. Ik liep samen met haar door de wijk en durfde alleen binnen in haar kamertje foto’s te maken. Ik was echt de enige blanke in de omgeving en als je al zo opvalt ga je niet ook nog eens leuke foto’s van de mensen maken.
Ann haar inventaris bestaat uit een matras op de grond en een paar kapotte koffers waarin ze haar spullen kan opbergen. Een houtskoolbrander met een pannetje,wat plastic dozen , 2 plastic borden, een beker en 2x bestek. Toch is ze heel blij met haar kamertje en inmiddels staat er ook al een ijskast (zonder kun je hier met die warmte echt niet) en heb ik haar ook geld gegeven om een stoel, tafel , muskietennet en gordijnen te kopen.
Omdat we die zondag toch in Mombasa waren zijn we ook dé toeristische attractie van Mombasa, Fort Jesus gaan bezoeken. Alle toeristen die naar Mombasa komen bezoeken dit fort, maar ik had tijdens de vele keren dat ik al in Mombasa was de afgelopen jaren uitsluitend de mindere buurten gezien(waar ik de studenten in de buitenklinieken bezocht)en enkele overheidsgebouwen (voor het regelen van vergunningen voor 4Kenia). Nu hadden we dus de tijd om dit in 1593 door de Portugezen gebouwde fort te bezoeken. Het was het hoofdkwartier van de Portugezen aan de kust van de Indische Oceaan. Van hieruit heerste zij over de zee en het binnenland en dreven ze handel met India, Arabiё en Afrikaanse stammen tot dit in 1875 in Engelse handen kwam. Van het oorspronkelijke fort is weinig bewaard gebleven. Wel mooi zijn de door Omani Arabieren prachtig bewerkte houten deuren en de muurtekeningen gemaakt door Portugese zeelieden.
Samen met de taxichauffeur zijn we in een volkscafé gaan lunchen. Heerlijke kip met rijst. Ik vind het een feest om tussen lokale mensen te zitten en bovendien is het bijna 10x zo goedkoop als de toeristische restaurants. Iedereen hier in Mombasa en in de kuststreek probeert iets te verdienen aan de toeristen. Logisch als je het verschil in rijkdom ziet tussen ons westerse mensen en hoe men hier moet zien te overleven. Veel mensen slapen op een stuk karton op straat en hebben als ze geluk hebben wat ugali (maïspap) of brood om de honger mee te stillen. Desondanks zijn de mensen hier over het algemeen vrolijk, vriendelijk en erg sociaal. Men helpt elkaar in moeilijke tijden en men heeft geen tijd om depressief te zijn of lang te treuren om een verlies, want daarmee vul je de maag niet.
Terug in Kwale was het geweldig om iedereen weer te zien. Marie begroette me weer zeer hartelijk. Zoë en Nahla kende me nog en zijn flink gegroeid. Nahla loopt niet meer op wiebelige kromme beentjes, maar rent haar zus overal achterna en heeft een heerlijk krom soort Nederlands. Het is verbazingwekkend hoe snel deze twee zowel Nederlands , Engels en Swahili spreken en moeiteloos overgaan van de ene in de andere taal.
Natuurlijk moesten er de nodige cadeaux worden uitgedeeld. Ik mocht deze vlucht 2x zoveel bagage meenemen als vorig jaar (nu Kenyan airways, vorig jaar een Arke charter), dus was er ruimte genoeg voor cadeaus . Voor Fatuma (kok en huishoudster) en Saumi, onze dagbewaker had ik een headlight meegenomen. Ze vonden het prachtig en kwamen me beide de volgende dag trots vertellen dat het ’s avonds hun hele huis verlichtte. Geen overbodige luxe in een land waar bijna elke dag de elektra een paar uur uitvalt.
Purity (kinderoppas, zie verslagen vorige jaren) heb ik nog niet gezien. Ze is onverwacht vlak na Nieuwjaar naar Nairobi geroepen omdat haar familie een vreselijk verkeerongeluk heeft gehad. Vorig jaar was er al een zus van haar verongelukt. Nu is de auto met 6 familieleden door een truck overreden. De remmen van deze truck werkte niet. Tante, 2 neefjes en het enige zoontje van haar nu nog enige zus zijn overleden. Puritys moeder en zus liggen zwaargewond in het ziekenhuis. Marie heeft de vlucht naar Nairobi betaald want Purity moest dus als directe familie de begrafenis regelen en haar moeder en zus in het ziekenhuis dit vreselijke nieuws overbrengen. Het kost haar ook nog eens vreselijk veel geld, want zelfs het mortuarium moet je hier per dag betalen. Daarvoor en voor de begrafenis was ze al €1500,- kwijt, een kapitaal voor hier. Daarnaast komen dan nog de behandeling en kosten voor liggen en eten van moeder en zus in het ziekenhuis bij. Op dat soort momenten is het belangrijk om vrienden en familie te hebben. Iedereen doet wat hij kan, een grote geldinzameling heeft inmiddels plaatsgevonden, waar ik uiteraard ook mijn steentje aan heb bijgedragen. Wat zijn wij toch rijk in Nederland met alle goede voorzieningen en geld voor verzekeringen. Iedere keer als ik hier ben besef ik weer hoe goed we het financieel hebben in Nederland.
Genoeg voor vandaag. Morgen vertel ik over de kennismaking met 2 nieuwe studenten.
-
12 Januari 2013 - 12:50
Hanneke:
Hey Annelie,
Bijna helemaal jaloers! Geef ze allemaal een dikke knuffel daar aub. Wat vreselijk voor Purity! Hoeveel kan een mens aan...
Ben benieuwd naar alle verhalen!
Groetjes,
-
12 Januari 2013 - 14:10
Mieke:
Hoi Annelie,
Wel heftig allemaal. Mijn hersens beginnen al te snel te werken wat ik allemaal mee kan nemen. Genoeg kilo's in ieder geval. Hoop van jou te horen wat het meest noodzakelijk is. Met name ook voor Purity. Ik word steeds nieuwsgieriger en krijg er steeds meer zin in om te komen.
Groet Mieke -
12 Januari 2013 - 14:37
Rika Van De Water:
Wat een indrukken moeten dat allemaal voor jou zijn. Ik ben er even stil van en realiseer me weer eens hoe goed we het hier hebben. Fijn om je zo te kunnen/mogen volgen.
Groet Rika -
12 Januari 2013 - 15:16
Mieke Van Duijn:
Wat afschuwelijk voor Purity. Wens haar heel veel sterkte als je haar ziet. En jij ook weer heel veel succes daar. Genoeg te doen en genoeg indrukken zo te lezen. Lieve groet, Mieke -
12 Januari 2013 - 15:24
Fieke:
Dag Annelie,
Wat fijn dat je zo' n uitgebreid verslag maakt. Omdat ik de vorige inmiddelw ook gelezen heb,weet ik nu ook over wie het gaat.. Wat een ramp voorPurity , wat afschuwelijk.
Veel succes met je werk, groetjes van fieke en bert -
12 Januari 2013 - 16:25
Wim:
Hoi Annelie,
het voelt voor jou merk ik weer als 'thuiskomen' .
Veel succes met je mooie werk. -
12 Januari 2013 - 19:22
Maria Arsenie:
Hai Annelie,
Als ik jou verslag lees is het daar nog slechter dan in Curacao.
Veel succes en veel mooie momenten met al die lieve mensen daar.
-
12 Januari 2013 - 19:30
Don En Annie:
Hi Annelie,
Indrukwekkend je belevenissen. Hoe goed hebben wij het dan en maar klagen.
Wij volgen je relaas met belangstelling en dragen graag iets bij aan je bijzondere missie.
Groet, Don en Annie. -
12 Januari 2013 - 19:51
Els W:
Hoi Annelie,
Bedankt voor je uitgebreide verslag.
Voel me vereerd, dat ik het mag lezen.
Wat hebben we het hier toch goed.
Succes met alles. Groet Els -
12 Januari 2013 - 20:19
Teddy :
Hallo Annelie,
Met veel belangstelling je verslag gelezen. Het moet bijzonder zijn om zo langzamerhand het gevoel te hebben een beetje "thuiis" te komen. Ik kijk uit naar net vervolg. Veel succes met al jullie activiteiten. Teddy -
13 Januari 2013 - 10:01
Hanneke:
Fijn om jouw verslag te lezen. Jij zit in de warmte en hier is er de vorst. Heel veel succes met je werk en voel je daar "thuis". Lieve groet, Hannke -
13 Januari 2013 - 12:37
Thieu:
Hoi annelie teresa. Zo te lezen ben je daar weer profi-sociaal aan de slag gegaan. Petje af en toi toi. Pas goed op jezelf en zorg dat je safe en sound terugkeert. Lieve groetjes thieu. -
13 Januari 2013 - 16:46
Marjo:
Ha annelie
het is vast en zeker weer thuiskomen voor jou daar; het moet je een fijn gevoel geven om zo hartelijk ontvangen te worden door Marie en de anderen en meteen te worden herkend door Zoe en Nahla! Zo krijg je wel meteen zin om weer volop aan de slag te gaan. Wat een drama voorr Purity, gelukkihg zijn er mensen die zorgen dat ze niet alleen staat in deze bijna onmogelijke situatie!
Heb met plezier ook naar je foto's van Mombasa gekeken; ze brachten de mooie herinneringen aan het straatbeeld daar en Fort Jesus naar boven.
Werk en geniet daar!
liefs van Joop en mij -
13 Januari 2013 - 21:13
Lioni:
Hallo Annelie,
Ik was al bang dat ik geen mails meer zou krijgen, maar gelukkig heb je er toch weer tijd voor gevonden.
Fijn dat Ann je op kwam halen in Mombassa en dat je met haar op stap bent gegaan.
Echt iets voor jou om haar dan weer meteen te sponseren om een tafel, stoel en gordijnen te kunnen kopen.
Heerlijk dat je het er weer meteen naar je zin hebt als je in Kwale aan komt.
Het verhaal over het ongeval van de familie van Purity is natuurlijk diep triest.
Ik hoop dat haar moeder en zus weer goed zullen genezen.
Wel vreselijk dat het zoontje van haar zus ook is overleden.
Ik wacht je verdere verhalen weer af.
Lieve groeten, Lionil -
14 Januari 2013 - 12:58
Els Straatman:
Annelie,
Wat een verschil met Nederland!
Liefs Els
-
15 Januari 2013 - 09:05
Carla Schoot:
Wat een indrukwekkend eerste verslag Annelie. Fijn om te lezen dat je daar zoveel kan betekenen voor je vrienden, het project en een grote kring van mensen hieromheen. Ook mooie foto's, vooral die van de meisjes op jouw schoenen.
Groet, uit een wit Nederland, Carla.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
