Reizen door Kenia met bezoek aan buitenklinieken
Door: anneliesmits
Blijf op de hoogte en volg annelie
20 Januari 2012 | Kenia, Kwale
Samen met George, de 36-jarige arts en hier docent medische vakken, heb ik de afgelopen 2 weken drie van de vier buitenklinieken bezocht.
De derdejaars studenten doen in de klinieken praktijkervaring op. Met vieren runnen ze de kliniek helemaal zelfstandig. Een hele uitdaging, want niet alleen moeten ze nu zelfstandig patiënten behandelen met homeopathie, maar deze moeten ze eerst over de drempel van de kliniek krijgen.
Homeopathie is hier in Kenia nog onbekend. Ze moeten er dus letterlijk op uit om op de lokale markt of bij scholen, winkels, kerken zichzelf en de homeopathie onder de aandacht te brengen.
Een van de methodes daarvoor is het organiseren van een mobiele kliniek In een klaslokaal of kerk, of soms simpel onder een boom midden op de markt wordt een tafel met stoelen neer gezet waar mensen voor hun uiteenlopende klachten gratis behandeld worden.
Het blijkt voor veel studenten een echte challenge te zijn, want sommige zijn hierin zeer creatief, anderen meer afwachtend. Wekelijks worden de klinieken door George en een van de homeopathiedocenten bezocht om ze te assisteren en adviseren.
Voor mij een geweldige en unieke kans om dit mooie land te bereizen. Niet als toerist in een luxe toeristenbus, maar tussen de Kenianen als gewoon werk en voetvolk. Ik heb in deze 2 weken behalve Marie en wat toeristen in een toeristenbus geen blanke gezien of gesproken.
Veel mensen kijken mij als blanke in een matatu of op de ferry in Mombassa wel vreemd aan , maar iedereen is vriendelijk en ik voel me nergens bedreigd of ongemakkelijk. Mensen zijn hier heel open en altijd in voor een praatje. De kinderen zwaaien of vragen : how are you? Als je daarna doorvraagt blijkt dat dit echt de enige zin is die ze in het engels kennen, maar een Mzumba (blanke) is vreselijk interessant en daar wil je vooral contact mee.
In de matatu’s waar ik constant mee reis (aftandse kleine busjes die in Nederland onmiddellijk van de weg zouden worden gehaald en waar ze met de benen buiten hangen) krijg ik regelmatig een kind of bundel huisraad op mijn schoot , het is een warme stoffige en vermoeiende manier van reizen over deze wegen vol kuilen, maar ik geniet er enorm van.
Vorige week zijn we gestart met een bezoek aan de kliniek die het verst weg ligt van Kwale. In Perani, bijna 4 uur heen en 4 uur terug via Mombassa naar de grens met Tanzania.
Op de heenweg was net voor onze aftandse matatu die plek passeerde een zwaar ongeluk gebeurd. Een grote truck had een matatu frontaal geraakt. Beiden lagen op hun kop in de berm. Van de matatu was weinig meer over. Gelukkig waren de doden (7) en gewonden (6) al afgevoerd toen wij daar stopten en iedereen behalve George en ik ging kijken.
Er gebeuren hier veel ongelukken door de zeer slechte staat van de wegen (vol kuilen die iedereen probeert te ontwijken) en bussen. Het is de vierde doodsoorzaak (3400 doden per jaar) na Malaria, Aids, TBC, kanker.
In Perani heb ik de cases van de behandelde patiënten met de studenten doorgenomen en ze positief gestimuleerd terwijl George de administratie en andere zakelijke zaken met ze doornam.
Daarna heb ik ze op een lekkere lunch getrakteerd in de stoffige grensplaats Lunga-Lunga en moesten we weer op tijd terug. Want in het donker wil je hier helemaal niet op de weg zitten. De helft van de auto’s rijdt zonder licht en in de stikdonkere Afrikaanse nacht (geen straatlantarens) is dat dus verre van veilig.
Twee dagen later zijn we het binnenland ingetogen, dwars door een natuurreservaat over een rode zandweg vol kuilen, maar wat heb ik genoten van die tocht door het prachtige afrikaanse landschap.
Vlak naast ons project ligt dit reservaat (Shimba Hills). Zodra je een wildrooster en hek passeert ben je dus in een wildpark en kun je van alles tegenkomen. Vorig jaar had ik deze tocht ook al 2x gemaakt en goed opgelet of ik iets van wild zag. Maar helaas.
Deze keer had ik meer geluk. George had ervoor gezorgd dat ik voorin de bus ingeklemd tussen 2 enorme donkere mannen een geweldig uitzicht had op de weg en alles wat er passeerden.
Direkt na het passeren het wildrooster liep er een grote groep bavianen midden op de weg. Helaas had ik mijn camera niet meteen paraat, maar ik heb toch nog 2 apen in de berm kunnen fotograferen.
Tien minuten later stak er een enorme olifant vlak voor onze bus de weg over. De bus stopte en vlak naast ons stond een tweede . Een flinke mannetjes olifant die met zijn oren dreigend klapperde en brieste en stampte omdat zijn oversteek verspert was door onze (gelukkige zware grote ) bus.
Matatu’s mogen dit traject niet rijden. Niet alleen vanwege de slechte weg, maar ik weet nu ook de tweede reden waarom niet. Ik kon vanwege plaats voorin de bus prachtige foto’s maken. Maar zelfs de buschauffeur naast me maakte hiervan foto’s met zijn mobiel.
In Kinango waren de meiden heel blij ons te zien. Nancy, Alice, Ritah en Allyne kende ik nog goed van vorig jaar toen ze 2e jaars waren en ik met die groep meiden veel plezier heb gehad. Ze zijn daar actief bezig om de kliniek tot een succes te maken.
We hebben met de vier dames samen een organisatieplan gemaakt om een mobiele kliniek te organiseren gedurende 2 weken in februari. De studenten doen er ervaring mee op. En de mensen in die regio maken gratis kennis met deze geneeswijze. Helaas maak ik die mobiele kliniek niet meer mee, maar deze meiden kennende wordt het vast een succes.
Gisteren ben ik met George naar Mombassa getogen. Daar is sinds november vorig jaar een buitenkliniek in de volksbuurt Chaany geopend.
Het is absoluut een belevenis om door Mombassa te trekken. De reis is al een hele happening. Eerst van het centrum 4Kenia per taxi naar het busstation van Kwale. Daar per matatu in 45 minuten naar de ferry in Mombassa.
De stad ligt op een eiland in de monding van een rivier en de zee. Dat betekent dat iedereen er over de brug (is er maar een in het noorden van de stad) of per ferry (in het zuiden van de stad)naar dat eiland moet zien te komen. De ferry is een begrip in Mombassa en heel Kenia. Elk uur maken er 1000-3000 mensen gebruik van. De spaarzame auto’s en bussen moeten voor de overtocht betalen, maar de honderden voetgangers kunnen gratis van deze ferry gebruik maken. Tussen al die honderden mensen is geen enkele blanke te bekennen. Alleen deze dame die door iedereen aangestaard net staat te doen of dit haar dagelijkse bezigheid is.
Daarna hadden we nog 2 verschillende matatu’s en 2 tuk-tuks (driewieler brommetjes) nodig voor we door het hectische verkeer op de plaats van bestemming waren.
Mombassa is een smeltkroes van nationaliteiten (naast oorsponkelijke Kenianen zijn dat mensen uit Iran, India, Somalie, het Midden oosten en engelsen) en religie (katholiek, islamitisch, hindostaans en diverse religieuze gemeenten). Veel vrouwen gesluierd, want hier aan de kust wonen veel moslims, in de rest van Kenia zie je ze nauwelijks.
George moest eerst nog iets regelen in het stadhuis, een complex gebouwen in een mooi park (het mooiste stuk dat ik tot nu toe van deze verder rommelige en vieze stad gezien heb). Daar werd ik intussen 40 minuten lang op een stoffige bank in een aparte kamer neergezet waar 2 ambtenaren achter een bureau zaten te slapen. Ik heb ze niets zien doen in de tijd dat ik er zat. Er wordt hard gewerkt op dat stadhuis, dat is wel duidelijk.
De kliniek in de wijk Chaany is er pas en dus nog in opbouw. Dat betekent met iedereen kennis maken en proberen patiënten binnen te halen. Echt pionieren dus.
Op de terugweg heeft George me nog een project getoond waar honderden handwerklieden Afrikaans houtsnijwerk maken . Een Oxfamproject, ik heb er een paar mooie foto’s gemaakt.
Verder vond ik het moeilijk om foto’s te maken in de stad. Je valt al zo op lopend door de stad als blanke in niet toeristische wijken en bovendien vind ik het zelf ook moeilijk om iemand zonder toestemming zomaar op de foto te zetten. Maar enkele mooie plaatjes dus, terwijl ik weer wel 100 had kunnen schieten, zoveel is er te zien. Maar genoten heb ik wel lopend en rijdend door deze rommelige, stoffige, maar bruisende stad.
De derdejaars studenten doen in de klinieken praktijkervaring op. Met vieren runnen ze de kliniek helemaal zelfstandig. Een hele uitdaging, want niet alleen moeten ze nu zelfstandig patiënten behandelen met homeopathie, maar deze moeten ze eerst over de drempel van de kliniek krijgen.
Homeopathie is hier in Kenia nog onbekend. Ze moeten er dus letterlijk op uit om op de lokale markt of bij scholen, winkels, kerken zichzelf en de homeopathie onder de aandacht te brengen.
Een van de methodes daarvoor is het organiseren van een mobiele kliniek In een klaslokaal of kerk, of soms simpel onder een boom midden op de markt wordt een tafel met stoelen neer gezet waar mensen voor hun uiteenlopende klachten gratis behandeld worden.
Het blijkt voor veel studenten een echte challenge te zijn, want sommige zijn hierin zeer creatief, anderen meer afwachtend. Wekelijks worden de klinieken door George en een van de homeopathiedocenten bezocht om ze te assisteren en adviseren.
Voor mij een geweldige en unieke kans om dit mooie land te bereizen. Niet als toerist in een luxe toeristenbus, maar tussen de Kenianen als gewoon werk en voetvolk. Ik heb in deze 2 weken behalve Marie en wat toeristen in een toeristenbus geen blanke gezien of gesproken.
Veel mensen kijken mij als blanke in een matatu of op de ferry in Mombassa wel vreemd aan , maar iedereen is vriendelijk en ik voel me nergens bedreigd of ongemakkelijk. Mensen zijn hier heel open en altijd in voor een praatje. De kinderen zwaaien of vragen : how are you? Als je daarna doorvraagt blijkt dat dit echt de enige zin is die ze in het engels kennen, maar een Mzumba (blanke) is vreselijk interessant en daar wil je vooral contact mee.
In de matatu’s waar ik constant mee reis (aftandse kleine busjes die in Nederland onmiddellijk van de weg zouden worden gehaald en waar ze met de benen buiten hangen) krijg ik regelmatig een kind of bundel huisraad op mijn schoot , het is een warme stoffige en vermoeiende manier van reizen over deze wegen vol kuilen, maar ik geniet er enorm van.
Vorige week zijn we gestart met een bezoek aan de kliniek die het verst weg ligt van Kwale. In Perani, bijna 4 uur heen en 4 uur terug via Mombassa naar de grens met Tanzania.
Op de heenweg was net voor onze aftandse matatu die plek passeerde een zwaar ongeluk gebeurd. Een grote truck had een matatu frontaal geraakt. Beiden lagen op hun kop in de berm. Van de matatu was weinig meer over. Gelukkig waren de doden (7) en gewonden (6) al afgevoerd toen wij daar stopten en iedereen behalve George en ik ging kijken.
Er gebeuren hier veel ongelukken door de zeer slechte staat van de wegen (vol kuilen die iedereen probeert te ontwijken) en bussen. Het is de vierde doodsoorzaak (3400 doden per jaar) na Malaria, Aids, TBC, kanker.
In Perani heb ik de cases van de behandelde patiënten met de studenten doorgenomen en ze positief gestimuleerd terwijl George de administratie en andere zakelijke zaken met ze doornam.
Daarna heb ik ze op een lekkere lunch getrakteerd in de stoffige grensplaats Lunga-Lunga en moesten we weer op tijd terug. Want in het donker wil je hier helemaal niet op de weg zitten. De helft van de auto’s rijdt zonder licht en in de stikdonkere Afrikaanse nacht (geen straatlantarens) is dat dus verre van veilig.
Twee dagen later zijn we het binnenland ingetogen, dwars door een natuurreservaat over een rode zandweg vol kuilen, maar wat heb ik genoten van die tocht door het prachtige afrikaanse landschap.
Vlak naast ons project ligt dit reservaat (Shimba Hills). Zodra je een wildrooster en hek passeert ben je dus in een wildpark en kun je van alles tegenkomen. Vorig jaar had ik deze tocht ook al 2x gemaakt en goed opgelet of ik iets van wild zag. Maar helaas.
Deze keer had ik meer geluk. George had ervoor gezorgd dat ik voorin de bus ingeklemd tussen 2 enorme donkere mannen een geweldig uitzicht had op de weg en alles wat er passeerden.
Direkt na het passeren het wildrooster liep er een grote groep bavianen midden op de weg. Helaas had ik mijn camera niet meteen paraat, maar ik heb toch nog 2 apen in de berm kunnen fotograferen.
Tien minuten later stak er een enorme olifant vlak voor onze bus de weg over. De bus stopte en vlak naast ons stond een tweede . Een flinke mannetjes olifant die met zijn oren dreigend klapperde en brieste en stampte omdat zijn oversteek verspert was door onze (gelukkige zware grote ) bus.
Matatu’s mogen dit traject niet rijden. Niet alleen vanwege de slechte weg, maar ik weet nu ook de tweede reden waarom niet. Ik kon vanwege plaats voorin de bus prachtige foto’s maken. Maar zelfs de buschauffeur naast me maakte hiervan foto’s met zijn mobiel.
In Kinango waren de meiden heel blij ons te zien. Nancy, Alice, Ritah en Allyne kende ik nog goed van vorig jaar toen ze 2e jaars waren en ik met die groep meiden veel plezier heb gehad. Ze zijn daar actief bezig om de kliniek tot een succes te maken.
We hebben met de vier dames samen een organisatieplan gemaakt om een mobiele kliniek te organiseren gedurende 2 weken in februari. De studenten doen er ervaring mee op. En de mensen in die regio maken gratis kennis met deze geneeswijze. Helaas maak ik die mobiele kliniek niet meer mee, maar deze meiden kennende wordt het vast een succes.
Gisteren ben ik met George naar Mombassa getogen. Daar is sinds november vorig jaar een buitenkliniek in de volksbuurt Chaany geopend.
Het is absoluut een belevenis om door Mombassa te trekken. De reis is al een hele happening. Eerst van het centrum 4Kenia per taxi naar het busstation van Kwale. Daar per matatu in 45 minuten naar de ferry in Mombassa.
De stad ligt op een eiland in de monding van een rivier en de zee. Dat betekent dat iedereen er over de brug (is er maar een in het noorden van de stad) of per ferry (in het zuiden van de stad)naar dat eiland moet zien te komen. De ferry is een begrip in Mombassa en heel Kenia. Elk uur maken er 1000-3000 mensen gebruik van. De spaarzame auto’s en bussen moeten voor de overtocht betalen, maar de honderden voetgangers kunnen gratis van deze ferry gebruik maken. Tussen al die honderden mensen is geen enkele blanke te bekennen. Alleen deze dame die door iedereen aangestaard net staat te doen of dit haar dagelijkse bezigheid is.
Daarna hadden we nog 2 verschillende matatu’s en 2 tuk-tuks (driewieler brommetjes) nodig voor we door het hectische verkeer op de plaats van bestemming waren.
Mombassa is een smeltkroes van nationaliteiten (naast oorsponkelijke Kenianen zijn dat mensen uit Iran, India, Somalie, het Midden oosten en engelsen) en religie (katholiek, islamitisch, hindostaans en diverse religieuze gemeenten). Veel vrouwen gesluierd, want hier aan de kust wonen veel moslims, in de rest van Kenia zie je ze nauwelijks.
George moest eerst nog iets regelen in het stadhuis, een complex gebouwen in een mooi park (het mooiste stuk dat ik tot nu toe van deze verder rommelige en vieze stad gezien heb). Daar werd ik intussen 40 minuten lang op een stoffige bank in een aparte kamer neergezet waar 2 ambtenaren achter een bureau zaten te slapen. Ik heb ze niets zien doen in de tijd dat ik er zat. Er wordt hard gewerkt op dat stadhuis, dat is wel duidelijk.
De kliniek in de wijk Chaany is er pas en dus nog in opbouw. Dat betekent met iedereen kennis maken en proberen patiënten binnen te halen. Echt pionieren dus.
Op de terugweg heeft George me nog een project getoond waar honderden handwerklieden Afrikaans houtsnijwerk maken . Een Oxfamproject, ik heb er een paar mooie foto’s gemaakt.
Verder vond ik het moeilijk om foto’s te maken in de stad. Je valt al zo op lopend door de stad als blanke in niet toeristische wijken en bovendien vind ik het zelf ook moeilijk om iemand zonder toestemming zomaar op de foto te zetten. Maar enkele mooie plaatjes dus, terwijl ik weer wel 100 had kunnen schieten, zoveel is er te zien. Maar genoten heb ik wel lopend en rijdend door deze rommelige, stoffige, maar bruisende stad.
-
20 Januari 2012 - 19:12
Germen En Janny:
Wat een belevenissen. Je maakt in een korte tijd heel wat mee. Groetjes. -
20 Januari 2012 - 23:22
Corrie:
ik heb bewondering voor wat jij onderneemt Annelie, en ik geniet van je prachtig beschreven verslagen.
groetjes -
21 Januari 2012 - 10:30
Mieke:
Ha Annelie. Al heel wat bijzondere en interessante momenten meegemaakt de afgelopen 2 weken zo te lezen. Geniet er nog van de komende tijd, succes met lesgeven en behandelen en groeten aan Marie en Caroline. Mieke -
21 Januari 2012 - 12:04
Cecile Potjes:
Ha Annelie,
Tjonge jonge wat een belevenissen. Soms lijkt het of ik even een spannend boek lees! Bijna niet te behappen wat je allemaal in deze korte tijd beleeft! Die bustochten met al die mensen, de bavianen, de olifant, de natuur en mensen om je heen, het leest als een waar avontuur!
Maar jij bent niet weg te denken in je verhalen.... als onderdeel en vaak initiatiefneemster ben je je enorm bewust van je taak en verantwoordelijkheden. Echt geweldig wat je doet daar met je homeopathie. Die rijdende dienst klinkt me weer nieuw in de oren. Veel succes met alles...... ik kijk weer uit naar je volgende reisverhaal. Liefs, Cecile -
21 Januari 2012 - 15:55
Hjanssenvandinther:
Lieve Annelie,
Wat een boeiende trip met zoveel nieuwe facetten die je leert kennen. Nu je er zo bijbetrokken wordt kan ik voorstellen dat je komend jaar gewoon weer moet gaan. Nou een overstekende olifant is echt iets anders dan........een fietser of hier in de straat een voetganger. Hoewel hier in de straat het wel kaal is nu enkele bomen zijn gerooid. Annelie blijf genieten van deze wonderlijke reis en werkervaring en snuif het land in je op ( niet het stof! of toch een beetje want dat hoort er ook bij) Lieve groet van mij, Hanneke -
21 Januari 2012 - 16:08
Els:
Ik vind je enthousiasme geweldig, en die foto's echt genieten!
Lieve groet Els -
21 Januari 2012 - 17:29
Jac & Maita:
Heerlijk de foto's te zien van je belevenissen in Afrika; veel komt bekend voor. Het blijft boeiend en wat doe je weer veel ervaring op en kan je de mensen daar weer goed bijstaan. Mooi! -
21 Januari 2012 - 17:29
Jac & Maita:
Heerlijk de foto's te zien van je belevenissen in Afrika; veel komt bekend voor. Het blijft boeiend en wat doe je weer veel ervaring op en kan je de mensen daar weer goed bijstaan. Mooi! -
22 Januari 2012 - 12:47
Jo:
Wat een geweldige beschrijving met foto's van deze tocht door Kenia.
Heel goed om dit mee te "beleven" met jou
Groetjes Jo
-
22 Januari 2012 - 13:53
Gerda:
Hey Annelie, prachtig om je te volgen. Geniet van je laatste week daar. Liefs, Gerda -
22 Januari 2012 - 14:24
Karin:
Hoi Annelie,
Wat heerlijk dat je daar zo geniet, en zoveel meemaakt.
Ik kijk telkens weer uit naar je mailtjes. Leuk om je reisverslagen te lezen, en de bijgevoegde foto's te bekijken.
Veel succes met lesgeven, en geniet maar lekker van de tijd die je daar bent.
Groetjes Karin -
22 Januari 2012 - 20:01
Pia Van De Sande:
Hoi Annelie,
Zo net weer jouw reisverhaal gelezen en foto's bekeken. Wat een leuke ervaringen, dat nemen ze je toch niet meer af! Ik hoop dat de temperatuur te doen is. Zal wel weer even wennen zijn als je terugkomt in ons koude kikkerland. De winter zet nog niet echt door, wel heel veel regen en wind. Geniet nog een paar weken en doe veel inspiratie op.
lieve groet, Pia -
22 Januari 2012 - 21:32
Carla Schoot:
Annelie wat maak je toch allemaal mee!
En dat je ook nog de de tijd en energie hebt om ons zo goed op de hoogte te houden.
Geweldig! -
22 Januari 2012 - 23:00
Marjo:
Ha annelie
wat goed dat je tussen je drukke werkzaamheden door nog zoveel tijd besteedt om uitgebreid verslag te doen! Leuk om te lezen en vooral ook om te zien. Kenia komt bij mij ook weer helemaal naar boven en het verlangen naar Afrika komt helemaal terug: wat is het toch een bijzonder en prachtig continent! Het moet inderdaad vooral geweldig zijn om in het dagelijkse Afrikaanse leven mee te draaien. Zo te horen heeft de opleiding al weer meer succes dan vorig jaar. Fijn voor jou om al die mooie resultaten daadwerkelijk mee te kunnen maken.
Hoe lang bestaat de opleiding al olv Marie eigenlijk? Zijn er al afgestudeerden zelfstandig (als homeopaat) aan het werk?
Geniet nog van de volgende weken, maar zo te lezen is doe je dat volop!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
