Ann, Wincate, Caroline, Janice en ook nog Abigail

Door tijdgebrek (ik moest lesgeven, lessen voorbereiden en ben inmiddels dwars door een schitterend Kenia naar 2 buitenklinieken gereisd) is het er niet van gekomen om een nieuw hoofdstuk in het reisdagboek te schrijven. Die schade probeer ik deze week in te halen met enkele verslagen.

Afgelopen weekend stond in het teken van de sponsorstudenten.
Ann, is nu derde jaar en al 2 jaar een van mijn sponsorstudenten, Wincate is de andere en op dit moment 2e jaars. Mieke van Duijn, al 44 jaar mijn vriendin (sinds de analistenopleiding in Eindhoven) sponsort de vriendin van Wincate, Caroline en mijn oudste broer Chrisjan betaald sinds vorig jaar de opleiding van Janice (ook 2e jaars)
Omdat ik cadeaus voor de meiden had meegebracht (een duur, maar zeer nuttig homeopathisch boek en toilettasje met inhoud) had ik de dames op vrijdagavond in mijn appartement uitgenodigd. Ann, die in Mariakani (provincieplaatsje tussen Mombassa en Nairobi) in een van de buitenklinieken werkt, logeerde afgelopen weekend bij mij in het appartement, dus die was er ook bij.

Op de bijgaande foto’s kun je zien hoe het was. De cadeaus vonden ze geweldig en daarna hebben we elkaars woonplaats op Google Earth opgezocht. De meiden vonden het prachtig.

Het is ook indrukwekkend om de verhalen van de meiden te horen. Ann komt uit een heel arme familie uit het westen van Kenia(het plaatsje Bungoma indien je het op Google earth zou willen opzoeken), ouders gescheiden, zusje van 15 momenteel zwanger, moeder probeert de touwtjes aan elkaar te knopen en zit soms met enkele tomaatjes op de grond op de markt in haar woonplaats om wat centjes bij te verdienen voor schoenen of kleding. Ann krijgt dus totaal geen financiële steun van ouders en heeft deze al ruim een jaar niet gezien (geen geld voor de reis, want kost 40 euro enkele reis, een kapitaal hier).

Wincate is pas sinds vrijdag weer op school, want had malaria en heeft met ernstige ziekteverschijnselen in de kerstvakantie in het ziekenhuis gelegen. Daarom had haar moeder die kapster is geen geld meer om de reis van Embu (bij Mount Kenia)naar Kwale voor Wincate te financieren. Alles was opgegaan aan het ziekenhuis (verzekeringen kent men hier niet).Pas nadat ik de 40 euro had overgemaakt (dat gaat hier heel gemakkelijk per telefoon) kon ze terug naar school reizen.

Caroline heeft weer een ander schrijnend verhaal. Ze komt ook uit Embu en is wees. Ouders beide aan Aids gestorven , net als de meeste familieleden. Een oom heeft al die neefjes en nichtjes nu in huis, maar dat is voor diegenen geen feest want ze moeten hard werken en krijgen weinig liefde als ik zo in de grote ogen van Caroline kan lezen. Ze kreeg tranen in de ogen toen ik daarnaar vroeg. Kwale en de medestudenten zijn nu haar thuis. Ze had geen geld om met kerst naar huis te gaan, dus bleef bij een andere studente in Mombassa logeren.

Janice komt ook uit de regio Embu, is op de nonnenschool geweest, door stiefvader ‘opgevoed” en is ook superblij en gemotiveerd om deze opleiding hier af te maken en daarna iets van haar leven te gaan maken. Allemaal meiden die al heel wat hebben meegemaakt in hun leven.

Op zaterdag ben ik met deze dames naar de markt in Kwale gelopen. Via een pad dwars door de bush. Kwale is een echt plattelandsdorp . De weg van Mombassa naar Kwale is een asfaltweg vol kuilen en deze stopt in Kwale en gaat over in een stoffige rode zandweg die het binnenland invoert langs een wildreservaat (Shimba Hills).

De markt en de winkels zien er heel anders uit dan bij ons. De eerste keer dat ik Kwale zag moest ik even slikken, alles zand en stoffig en vies. Marktkramen die schots en scheef staan en de winkels zijn containers of houten of lemen krotjes. Voor de studenten is het hun enige vertier om over de markt te slenteren, want uitgaansgelegenheden zijn er niet en voor hun ook onbetaalbaar. De kraampjes zijn gevuld met groenten, fruit of houtskool (om op te koken) en met onze (via de zak van Max etc.). in Kenia terechtgekomen T-shirts (zie foto)

Er zijn wel 4 kerken van vier verschillende gezindten in het dorp. Vorig jaar ben ik (bijna) een hele zondag kwijt geweest met een mis, want die duurde toen van 9-15u. met zang, dans en donderpreken (zie het reisverslag van nov. 2010 met filmpjes en foto’s hierover). Dus daar had ik dit weekend even geen zin in. Ik heb de zondag (na het vertrek van Ann, die nog een reis van vier uur voor de boeg had terug naar haar werkplek in Mariakani) verder dus doorgebracht met lessen voorbereiden.

De volgende dag, gisteren dus in de ochtend lesgegeven en in de middag daarvan bijgekomen (dat lesgeven valt niet mee als je het niet gewend bent en dan nog in het engels) en daarna wat patiënten behandeld in de kliniek hier op het terrein.

Na de lessen heb ik Abigail, een eerste jaar studente uit West-Kenia (plaats Kumangoi) gevraagd naar mijn appartement te komen omdat ik haar wat wilde vertellen.
Wat zij nog niet wist, maar Mieke en ik wel, was namelijk het feit dat Mieke van de Walle sinds dit jaar haar sponsor is geworden. Mieke wilde haar AOW nuttig besteden en dat doet ze!! Mieke had een enveloppe met inhoud voor haar meegegeven. Het was een heel emotioneel moment toen ze zag dat ze 25 euro kreeg . Een bedrag dat ze misschien wel nooit eerder in handen had. (en wij geven het zonder nadenken uit!!!) Ik heb nog nooit iemand zo uit haar dak zien gaan als deze jonge vrouw toen ze hoorde dat ze gesponsord werd. Spontaan begon ze te huilen en lachten tegelijk en het geld te kussen. Ik kreeg het helemaal warm van dit geheel. Mieke zelf ook mailde ze me.

Dit is haar verhaal:
De vader van Abigail is overleden (of heeft ze nooit gekend, het verhaal is niet helemaal duidelijk) en moeder was 15 toen ze van Abigail beviel. Abigail is door een voogd opgevangen in diens huis, maar voornamelijk heeft ze bij de nonnen gewoond. Na haar middelbare school (6-7 jaar geleden) was er geen geld voor verdere opleiding en geen baan te krijgen, dus heeft ze thuis voor stiefbroers en zussen gezorgd. Soort assepoesterverhaal dus. Tot ze 6 jaar later (ze is inmiddels 25 jaar)hoorde van dit project en bij Marie bijna dagelijks aan de bel hing om deze kans ook te krijgen. Dat is gelukt en ik ontmoette in mijn appartement een geweldige jonge vrouw. Heel verantwoordelijk, lief, supergemotiveerd en dankbaar. Ze kan van het geld (25 euro) nieuwe schoenen een nieuw schooluniform kopen.

Lees hieronder haar mail naar Mieke (met toestemming van beiden geef ik dit aan jullie allen door).
Am greatful for the money you have sent to because i will be able to buy a new pair of school shoes.I will also purchase a new pair of uniform for myself.
I think this is the greatest breakthrough i have got since i was born and am greatful for the chance that you have given me in life.This course hold a lot of opportunity not only for me but also for kenya as a country.
My GOD bless you abundantly as you continue to support my studies and also for the trust and support you have for homeopathy in kenya as a country.Recieve much greetings and love from me and also on behalf of my family thanks a lot.

De andere studenten die door jullie (familie, vrienden, collega’s,) worden gesponsord moeten nog worden gekozen, daarover later meer. Voor nu weer even genoeg nieuws.
Volgende keer meer over het dagelijkse leven hier op de school.