de eerste dagen
Door: anneliesmits
Blijf op de hoogte en volg annelie
12 Januari 2012 | Kenia, Kwale
Beste familie,vrienden, collega’s,
Hier dan eindelijk mijn eerste verslag uit het warme (33 gr.) Kwale. Het duurde even voor ik weer internet en telefoonaansluiting had. Dat heeft hier nogal wat voeten in de aarde en bovendien valt de elektra hier nogal eens onverwacht uit. Er staan dan ook op alle tafels kaarsen en lucifers paraat voor deze noodgevallen. Want Afrika is dan zeer donker!!
Zondagavond om 20.45u. ben ik na een vlucht van 13 uur (met tussenlanding in Hurghada) op Moi airport te Mombassa geland. En daar stond niemand me op te wachten!
Alle taxichauffeurs verdrongen me al snel rondom mijn 2 koffers en laptoptas, want een vrachtje naar Kwale is voor hun een goede verdienste. Maar eerst maar even Marie gebeld, die me vertelde dat Mr. Khan onderweg was.
Na een taxirit van ruim 2 uur met Mr. Kahn door het pikdonkere Kenia kwam ik moe, maar safe in Kwale aan. De askari (bewaking in de vorm van 4 stevige massai mannen en 2 grote honden) wachtte me bij de poort op, want verder lag iedereen al op bed (het is hier om 21u. naar bed en om 6.00u. op). Maar ik kende het appartement nog van vorig jaar, dus geen probleem.
Prima geslapen en de volgende dag de cadeaux uitgedeeld.
Het was nog een hele puzzel om 15 kg aan studieboeken + cadeaux voor iedereen+ kleding etc. in 1 koffer (max. 25 kg) en 7 kg handbagage te krijgen. Maar iedereen was blij met het Nederlandse cadeau.
Het voelde direct allemaal weer helemaal vertrouwd en de mensen zijn hier zeer hartelijk. Ik werd door iedereen even stevig vastgepakt (kussen doen ze hier niet). Het voelde als zeer welkom.
Na de eerste dag acclimatiseren ben ik de volgende dag samen met George (arts en hier docent anatomie/pathologie) de hele dag per matatu (lokale gammele bus) op reis gegaan naar Perani. In Perani, vlakbij de grens met Tanzania is een van de buitenklinieken van het project 4kenia.
De derde jaar studenten runnen daar met zijn vieren geheel zelfstandig een homeopathisch kliniek. (Zie voor foto’s van deze kliniekjes mijn reisverslag van vorig jaar).
Vorig jaar had ik een aantal foto’s gemaakt van kinderen en vrouwen in de buurt van de kliniek. Die had ik afgedrukt meegenomen om weg te geven aan deze mensen. Een groot succes. De hele buurt werd erbij geroepen en iedereen gillen en lachen.
Op de terugweg kwamen we nog langs het wrak van een vrachtwagen en een matatu waar niets meer van over was. Een half uur daarvoor waren die op elkaar geknald met als gevolg 7 doden en 8 gewonden (uit de matatu). Het lot was ons gelukkig goed gezind. We waren vanwege het uitdelen van de foto’s een half uur later dan gepland op die bewuste plek.
De volgende dag de tijd doorgebracht met lesgeven en lessen voorbereiden. Ook het docententeam heb ik bijscholing gegeven die dag. Erg leuk om te doen en om te horen hoe men hier met ons boeiende vak omgaat. De homeopathie is hier nog totaal onbekend, dus ze zijn hier echt de lokale pioniers in ons vakgebied.
Vandaag heb ik o.a. een bezoek gebracht aan het nieuwe gebouw/huis van Purity.
Over haar heb ik in het reisverslag van nov. 2010 ook al geschreven. Purity is de 33-jarige kinderoppas van Marie(de directrice en oprichter van dit mooie project). Marie heeft 2 geadopteerde dochtertjes. Echte donderstenen (zie foto’s) en Purity past op ze terwijl Marie de hele dag voor het project in de weer is.
Vorig jaar heb ik aan Purity een microkrediet lening verstrekt. Met contract en al en we hebben daarover in dit afgelopen jaar maandelijks met elkaar gebeld. Ze had al een stuk grond tussen het dorp Kwale en de compount waar ik nu zit gekocht. Haar grote droom was om daar een gebouw van 5 kamers neer te zetten. 2 kamers wilde ze zelf gaan bewonen met haar 2 dochtertjes (Congo en Saudi) en 3 kamers wilde ze verhuren. Met dat geld heeft ze die droom kunnen realiseren en met de huuropbrengst gaat ze me (in 20 jaar tijd, ik hoop het nog ooit mee te maken!) afbetalen. De maandelijkse huurprijs van 1 kamer is hier 20 euro. Voor hier bijna een maandsalaris.
Ik had vorig jaar vertrouwen in haar, vond haar een sterke en slimme vrouw. En gelukkig was mijn inzicht daarin juist. Want Purity heeft het voor elkaar gekregen om een mooi gebouw neer te zetten. Met elektra, apart toiletgebouwtje en keukentje (in traditionele lemen bouw).
En dat ondanks allerlei tegenslagen. Zoals onverwacht een forse bijdrage voor de lokale overheid (smeergeld, de corruptie viert hier hoogtij en zelfs van de allerarmsten wordt geplukt) en een aannemer die haar bedroog waardoor ze wel haar geld kwijt was, maar niet haar deuren en kozijnen had.
Purity is een doorzetter. Ik heb veel bewondering voor haar. Daarnaast heeft ze ook het hart op de goede plaats. Want sinds kort woont in de lemen keuken een meisje van 12 jaar dat alleen op straat zwierf. Purity geeft haar onderdak en zorgt dat ze naar school kan. In ruil daarvoor zorgt dit meisje voor het avondeten en vangt de kinderen op na schooltijd. Goed geregeld toch!
Inmiddels is het alweer bedtijd voor mij (22u.)en wordt ik lek gestoken door de muggen, dus ik stop met dit verslag. Volgende keer meer nieuws over de studentes en het leven hier in Kwale.
Hier dan eindelijk mijn eerste verslag uit het warme (33 gr.) Kwale. Het duurde even voor ik weer internet en telefoonaansluiting had. Dat heeft hier nogal wat voeten in de aarde en bovendien valt de elektra hier nogal eens onverwacht uit. Er staan dan ook op alle tafels kaarsen en lucifers paraat voor deze noodgevallen. Want Afrika is dan zeer donker!!
Zondagavond om 20.45u. ben ik na een vlucht van 13 uur (met tussenlanding in Hurghada) op Moi airport te Mombassa geland. En daar stond niemand me op te wachten!
Alle taxichauffeurs verdrongen me al snel rondom mijn 2 koffers en laptoptas, want een vrachtje naar Kwale is voor hun een goede verdienste. Maar eerst maar even Marie gebeld, die me vertelde dat Mr. Khan onderweg was.
Na een taxirit van ruim 2 uur met Mr. Kahn door het pikdonkere Kenia kwam ik moe, maar safe in Kwale aan. De askari (bewaking in de vorm van 4 stevige massai mannen en 2 grote honden) wachtte me bij de poort op, want verder lag iedereen al op bed (het is hier om 21u. naar bed en om 6.00u. op). Maar ik kende het appartement nog van vorig jaar, dus geen probleem.
Prima geslapen en de volgende dag de cadeaux uitgedeeld.
Het was nog een hele puzzel om 15 kg aan studieboeken + cadeaux voor iedereen+ kleding etc. in 1 koffer (max. 25 kg) en 7 kg handbagage te krijgen. Maar iedereen was blij met het Nederlandse cadeau.
Het voelde direct allemaal weer helemaal vertrouwd en de mensen zijn hier zeer hartelijk. Ik werd door iedereen even stevig vastgepakt (kussen doen ze hier niet). Het voelde als zeer welkom.
Na de eerste dag acclimatiseren ben ik de volgende dag samen met George (arts en hier docent anatomie/pathologie) de hele dag per matatu (lokale gammele bus) op reis gegaan naar Perani. In Perani, vlakbij de grens met Tanzania is een van de buitenklinieken van het project 4kenia.
De derde jaar studenten runnen daar met zijn vieren geheel zelfstandig een homeopathisch kliniek. (Zie voor foto’s van deze kliniekjes mijn reisverslag van vorig jaar).
Vorig jaar had ik een aantal foto’s gemaakt van kinderen en vrouwen in de buurt van de kliniek. Die had ik afgedrukt meegenomen om weg te geven aan deze mensen. Een groot succes. De hele buurt werd erbij geroepen en iedereen gillen en lachen.
Op de terugweg kwamen we nog langs het wrak van een vrachtwagen en een matatu waar niets meer van over was. Een half uur daarvoor waren die op elkaar geknald met als gevolg 7 doden en 8 gewonden (uit de matatu). Het lot was ons gelukkig goed gezind. We waren vanwege het uitdelen van de foto’s een half uur later dan gepland op die bewuste plek.
De volgende dag de tijd doorgebracht met lesgeven en lessen voorbereiden. Ook het docententeam heb ik bijscholing gegeven die dag. Erg leuk om te doen en om te horen hoe men hier met ons boeiende vak omgaat. De homeopathie is hier nog totaal onbekend, dus ze zijn hier echt de lokale pioniers in ons vakgebied.
Vandaag heb ik o.a. een bezoek gebracht aan het nieuwe gebouw/huis van Purity.
Over haar heb ik in het reisverslag van nov. 2010 ook al geschreven. Purity is de 33-jarige kinderoppas van Marie(de directrice en oprichter van dit mooie project). Marie heeft 2 geadopteerde dochtertjes. Echte donderstenen (zie foto’s) en Purity past op ze terwijl Marie de hele dag voor het project in de weer is.
Vorig jaar heb ik aan Purity een microkrediet lening verstrekt. Met contract en al en we hebben daarover in dit afgelopen jaar maandelijks met elkaar gebeld. Ze had al een stuk grond tussen het dorp Kwale en de compount waar ik nu zit gekocht. Haar grote droom was om daar een gebouw van 5 kamers neer te zetten. 2 kamers wilde ze zelf gaan bewonen met haar 2 dochtertjes (Congo en Saudi) en 3 kamers wilde ze verhuren. Met dat geld heeft ze die droom kunnen realiseren en met de huuropbrengst gaat ze me (in 20 jaar tijd, ik hoop het nog ooit mee te maken!) afbetalen. De maandelijkse huurprijs van 1 kamer is hier 20 euro. Voor hier bijna een maandsalaris.
Ik had vorig jaar vertrouwen in haar, vond haar een sterke en slimme vrouw. En gelukkig was mijn inzicht daarin juist. Want Purity heeft het voor elkaar gekregen om een mooi gebouw neer te zetten. Met elektra, apart toiletgebouwtje en keukentje (in traditionele lemen bouw).
En dat ondanks allerlei tegenslagen. Zoals onverwacht een forse bijdrage voor de lokale overheid (smeergeld, de corruptie viert hier hoogtij en zelfs van de allerarmsten wordt geplukt) en een aannemer die haar bedroog waardoor ze wel haar geld kwijt was, maar niet haar deuren en kozijnen had.
Purity is een doorzetter. Ik heb veel bewondering voor haar. Daarnaast heeft ze ook het hart op de goede plaats. Want sinds kort woont in de lemen keuken een meisje van 12 jaar dat alleen op straat zwierf. Purity geeft haar onderdak en zorgt dat ze naar school kan. In ruil daarvoor zorgt dit meisje voor het avondeten en vangt de kinderen op na schooltijd. Goed geregeld toch!
Inmiddels is het alweer bedtijd voor mij (22u.)en wordt ik lek gestoken door de muggen, dus ik stop met dit verslag. Volgende keer meer nieuws over de studentes en het leven hier in Kwale.
-
12 Januari 2012 - 19:33
Willeke:
Hallo Annelie,
Jouw enthousiaste en positieve verhalen in combinatie met de foto's, ja dat geeft een heel mooi beeld van wat jij daar meemaakt en wie je daar ontmoet. Prachtige mensen.
Wens je een hele goede tijd.
Volg je met belangstelling.
Groetjes, Willeke -
12 Januari 2012 - 23:24
Gerda:
Wat ben je toch fantastisch goed bezig, Annelie. Ik bewonder je. Fijn om je verslag te lezen. Veel succes en veel plezier daar met die blije en krachtige mensen! -
13 Januari 2012 - 09:54
Sophie:
Zoveel respect voor wat je daar allemaal doet! Heel veel succes en plezier en we zijn trots op je!
Kusjes Max en Sop -
13 Januari 2012 - 11:29
Jo:
Hoi Annelie.
Wat goed te horen en te ziens, hoe jij je daar inzet.
Fantastisch!!
Ook de foto's zijn geweldig, die uitstraling van de mensen is zichtbaar.
Veel succes en geniet van alles..Jo
-
13 Januari 2012 - 11:42
Teddy:
Hallo Annelie, leuk om je verslag te lezen. Wat bijzonder moet het zijn om zo vanzelfsprekend de draad weer op te pakken! DAt is met terugwerkende kracht een kompliment voor je inspanningen.
Ik snap niks van die prikkende muggen: dat gaat gewoon goed? Veel succes! Teddy -
13 Januari 2012 - 12:41
Cecile Potjes:
Ha ondernemende vriendin,
Je zit er al weer helemaal in! Regelen, organiseren, evalueren en de muggen bedwingen!
Wat inspirerend om je daar in optima forma met zoveel energie en inzet bezig te zien. Het is duidelijk dat elke minuut wordt gebruikt om je doelen te bereiken! Daar hoort natuurlijk ook ontspanning bij. Ik ben wel jaloers op je hoor! Jouw gedrevenheid en passie kun je helemaal kwijt.
De zon lekker aan je zijde, en mensen met een positief levensdoel! Ik wens je alle succes en kijk weer uit naar een nieuwe anekdote met betrekking op je belevenissen.
Zoen,
Cecile -
13 Januari 2012 - 17:03
Marjo:
Ha annelie
het klinkt weer heel boeiend! Fijn dat je je er weer meteen thuisvoelde, moet je een goed gevoel geven! Fantastisch wat Purity in dat jaar tot stand heeft gebracht. Vooral voor Afrika is dit heel bijzonder, lijkt mij. Veel plezier en geniet ervan! -
15 Januari 2012 - 20:43
Ardien:
Hoi Annelie, net weer heelhuids terug van wintersport zag ik je mail. Moet het nog helemaal kezen maar wens je alvast alle goeds daar!
Gr. -
15 Januari 2012 - 21:34
Lioni:
Hallo Annelie,
Ik begrijp dat je al weer helemaal gewend bent. Wat gaat dat snel.
Ook leuk de foto's die je meestuurt.
Mooi wat jij daar allemaal kunt realiseren, en dan toch ook weer de corrupte toestanden.
Veel succes met alles en geniet vooral ook van de tijd dat je in Afrika bent.
P.S. Thijm is al geopereerd en alles gaat goed.
Liefs, Lioni -
16 Januari 2012 - 17:33
Els Bekkers:
Geweldig werk, mooie verhalen waar ik erg van geniet!
Heeft Marie nog over haar zus gehad die ik in Voorschoten had ontmoet?
Ik blijf je met belangstelling volgen.
Lieve groet Els
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
