Monika, Simon en het studentenleven in Kwale
Blijf op de hoogte en volg annelie
31 Januari 2013 | Kenia, Mombassa
Uiteraard was het ook weer heel bijzonder om Simon en Monika terug te zien na een jaar. Beide studenten, Simon, een student uit Moshi Tanzania en Monika uit het plaatsje Embu vlakbij Mount Kenianu zijn nu 2e jaars. Ze worden gesponsord door een groep vrienden en familieleden van mij. Ik heb ze de afgelopen drie weken al vaak in mijn appartement op bezoek gehad en enthousiaste verhalen over hun studentenleven hier gehoord. Ik heb ze beide gevraagd om een videofilmpje te maken voor de sponsors waarin ze iets meer vertellen over hun leven hier en hun vrienden. De filmpjes vinden jullie bij dit bericht evenals foto’s. (Fimpjes komen nog, heb problemen met uploaden)
Met Monika, Abigail en Yhvonne ben ik vorige week naar Diani beach geweest. We hebben daar een heerlijk dagje geluierd en gezwommen. Sheila, gesponsord door collega Karin had ik ook meegevraagd, maar die was die dag niet lekker en kon dus helaas niet mee.
Nu wat meer informatie over het studentenleven hier: Op dit moment wonen er ruim 30 studenten in de compount van 4Kenia en 17 studenten wonen in Mobasa of elders vanwege hun stage. Een deel van de interne studenten woont in de dorms, waar 2 stapelbedden per kamer staan. De oudere studenten en de mannelijke studenten wonen in de nieuwe gebouwen.
Van 8-10, van 10.30-12.30 en van 14-16u zijn er lessen in veel verschillende vakken. Uiteraard de homeopathische vakken (Materia Medica , Philosophy, Repertorisation, Pharmacy), de medische vakken(anatomie, pathologie, nursing skills). Maar daarnaast ook vakken als Psychologie, Voedingsleer, Public Health, Community health, Management and professional Ethics , Waste Management en computervaardigheden.
In het tweede en derde jaar halen ze tevens een internationaal erkend certificaat voor HIV/AIDS Testing and Counselling. Een zeer waardevolle aanvulling op hun diploma.
De tweede jaars zijn daarnaast nog druk met hun research (scriptie) en met de 8 cases die ze straks in het derde jaar moeten presenteren voor de examencommissie. Een volle werkdag dus. Daarnaast moeten ze hun eigen was doen, boodschappen doen in Kwale, wordt er gesport en TV of film gekeken in de grote studiezaal.
In het eerste jaar krijgen ze daarnaast nog fietsles, in het tweede jaar zwemles en in het derde jaar halen ze hun rijbewijs waarvoor ze zelf het hele jaar op zaterdagochtend sieraden en andere dingen hebben gemaakt. Ik breng straks ook weer 150 armbandjes mee naar Nederland, waar ik ze ga proberen te verkopen (5 euro per stuk). Vorig jaar had ik er 100 meegebracht en die waren binnen twee weken verkocht. Het geld gaat rechtstreeks terug naar de studenten. Wil je een armbandje (diverse kleuren), dan stuur me een mailtje .
Diverse studenten gaan in de weekenden naar huis. Sommigen hebben een gezin en zelfs kinderen, maar de meesten blijven in Kwale en bezoeken een kerkdienst (die duurt hier 3-5 uur!) of gaan met hun vrienden op stap. Diverse studenten leer ik hier wat beter kennen. Ofwel omdat ik na de lessen met ze wandel in de omgeving. Ofwel omdat ze bij me op consult komen.
Het zijn boeiende en vaak ook schrijnende verhalen. Zo kwam er onlangs een studente op consult voor haar broers: Een van de broers diende als soldaat in Somalie en had daar de vreselijkste dingen meegemaakt. Nu terug in eigen land had hij nachtmerries en gilde in zijn slaap. Een andere broer, 14 jaar plaste nog in bed en weer een andere broer (10 jaar)was zo verlegen dat hij niemand durfde aan te kijken en stil in een hoekje zat. Met enig doorvragen kreeg ik de hele ellende boven tafel. Vader al jaren alcoholist en agressief, terroriseerde het hele gezin al jaren. Moeder was al een oog uitgeslagen, de broers (en zijzelf) zwaar mishandeld en zowel geestelijk als lichamelijk volkomen geknakt. Oudste broer was het huis uit gevlucht in het leger, maar werd uitgezonden naar oorlogsgebied. Moeder kan geen kant op, want vrouwen mogen hier niet scheiden en de man bezit het heel gezin. De studente is blij thuis weg te zijn, maar maakt zih uiteraard vreselijk zorgen om haar moeder en broers.
Ook S. komt hier regelmatig binnenwippen om haar verhaal te doen: Ze is al wat ouder (32) en had een prima baan in het onderwijs toen haar man een nieuwe vrouw nam en daarna zijn eerste vrouw ( S) op straat zette zonder onderdak en spullen. Ook de twee zoontjes hield hij bij zich. S heeft juridisch geen poot om op te staan, want de man bezit vrouw en kinderen en kan beslissen hoe vaak moeder haar kinderen mag zien. Door het verdriet om dit verlies kon ze haar werk niet meer doen en kreeg dus ontslag, de ellende was compleet. Haar schoonzus adviseerde haar een nieuwe start te maken en tipte haar over deze school. Nu zit ze dus tussen 20 jarige medestudenten waarvan er enkele nog echte pubers zijn. De studie en het rustige leven in Kwale bevallen haar prima, maar uiteraard mist ze haar kinderen die aan de andere kant van Kenia wonen vreselijk.
Gelukkig zijn het hier niet allemaal zulke schrijnende verhalen, maar op jonge leeftijd hebben de meesten hier al 10x zoveel meegemaakt als in ons luxe Nederland, dat is me wel duidelijk geworden de afgelopen jaren.
Morgen wordt het nieuwe restaurant feestelijk geopend. Daarover in het volgend en laatste verslag meer en ook over Mieke van de Walle die hier al enkele dagen logeert in mijn appartement.
Met Monika, Abigail en Yhvonne ben ik vorige week naar Diani beach geweest. We hebben daar een heerlijk dagje geluierd en gezwommen. Sheila, gesponsord door collega Karin had ik ook meegevraagd, maar die was die dag niet lekker en kon dus helaas niet mee.
Nu wat meer informatie over het studentenleven hier: Op dit moment wonen er ruim 30 studenten in de compount van 4Kenia en 17 studenten wonen in Mobasa of elders vanwege hun stage. Een deel van de interne studenten woont in de dorms, waar 2 stapelbedden per kamer staan. De oudere studenten en de mannelijke studenten wonen in de nieuwe gebouwen.
Van 8-10, van 10.30-12.30 en van 14-16u zijn er lessen in veel verschillende vakken. Uiteraard de homeopathische vakken (Materia Medica , Philosophy, Repertorisation, Pharmacy), de medische vakken(anatomie, pathologie, nursing skills). Maar daarnaast ook vakken als Psychologie, Voedingsleer, Public Health, Community health, Management and professional Ethics , Waste Management en computervaardigheden.
In het tweede en derde jaar halen ze tevens een internationaal erkend certificaat voor HIV/AIDS Testing and Counselling. Een zeer waardevolle aanvulling op hun diploma.
De tweede jaars zijn daarnaast nog druk met hun research (scriptie) en met de 8 cases die ze straks in het derde jaar moeten presenteren voor de examencommissie. Een volle werkdag dus. Daarnaast moeten ze hun eigen was doen, boodschappen doen in Kwale, wordt er gesport en TV of film gekeken in de grote studiezaal.
In het eerste jaar krijgen ze daarnaast nog fietsles, in het tweede jaar zwemles en in het derde jaar halen ze hun rijbewijs waarvoor ze zelf het hele jaar op zaterdagochtend sieraden en andere dingen hebben gemaakt. Ik breng straks ook weer 150 armbandjes mee naar Nederland, waar ik ze ga proberen te verkopen (5 euro per stuk). Vorig jaar had ik er 100 meegebracht en die waren binnen twee weken verkocht. Het geld gaat rechtstreeks terug naar de studenten. Wil je een armbandje (diverse kleuren), dan stuur me een mailtje .
Diverse studenten gaan in de weekenden naar huis. Sommigen hebben een gezin en zelfs kinderen, maar de meesten blijven in Kwale en bezoeken een kerkdienst (die duurt hier 3-5 uur!) of gaan met hun vrienden op stap. Diverse studenten leer ik hier wat beter kennen. Ofwel omdat ik na de lessen met ze wandel in de omgeving. Ofwel omdat ze bij me op consult komen.
Het zijn boeiende en vaak ook schrijnende verhalen. Zo kwam er onlangs een studente op consult voor haar broers: Een van de broers diende als soldaat in Somalie en had daar de vreselijkste dingen meegemaakt. Nu terug in eigen land had hij nachtmerries en gilde in zijn slaap. Een andere broer, 14 jaar plaste nog in bed en weer een andere broer (10 jaar)was zo verlegen dat hij niemand durfde aan te kijken en stil in een hoekje zat. Met enig doorvragen kreeg ik de hele ellende boven tafel. Vader al jaren alcoholist en agressief, terroriseerde het hele gezin al jaren. Moeder was al een oog uitgeslagen, de broers (en zijzelf) zwaar mishandeld en zowel geestelijk als lichamelijk volkomen geknakt. Oudste broer was het huis uit gevlucht in het leger, maar werd uitgezonden naar oorlogsgebied. Moeder kan geen kant op, want vrouwen mogen hier niet scheiden en de man bezit het heel gezin. De studente is blij thuis weg te zijn, maar maakt zih uiteraard vreselijk zorgen om haar moeder en broers.
Ook S. komt hier regelmatig binnenwippen om haar verhaal te doen: Ze is al wat ouder (32) en had een prima baan in het onderwijs toen haar man een nieuwe vrouw nam en daarna zijn eerste vrouw ( S) op straat zette zonder onderdak en spullen. Ook de twee zoontjes hield hij bij zich. S heeft juridisch geen poot om op te staan, want de man bezit vrouw en kinderen en kan beslissen hoe vaak moeder haar kinderen mag zien. Door het verdriet om dit verlies kon ze haar werk niet meer doen en kreeg dus ontslag, de ellende was compleet. Haar schoonzus adviseerde haar een nieuwe start te maken en tipte haar over deze school. Nu zit ze dus tussen 20 jarige medestudenten waarvan er enkele nog echte pubers zijn. De studie en het rustige leven in Kwale bevallen haar prima, maar uiteraard mist ze haar kinderen die aan de andere kant van Kenia wonen vreselijk.
Gelukkig zijn het hier niet allemaal zulke schrijnende verhalen, maar op jonge leeftijd hebben de meesten hier al 10x zoveel meegemaakt als in ons luxe Nederland, dat is me wel duidelijk geworden de afgelopen jaren.
Morgen wordt het nieuwe restaurant feestelijk geopend. Daarover in het volgend en laatste verslag meer en ook over Mieke van de Walle die hier al enkele dagen logeert in mijn appartement.
-
31 Januari 2013 - 12:58
Ardien Ophof:
Hoi Annelie en Mieke, ik kan nu pas alles gaan lezen omdat het op mijn ipod in NZ niet lukte en ik zelf nog vol zat van alle indrukken!
Maar ik zie nu al aan de uitgebreid verlagen dat het weer goed gaat daar.
Ben ook benieuwd naar Mieke haar ervaring.
Zelf ga ik nog een weekje skien en daarna zijn jullie weer terug zodat ik de verhalen live kan horen.
Fijne laatste dagen!
Gr. Ardien -
31 Januari 2013 - 16:17
Antori:
Wat een verhaal. wat een koppies, wat een leven
xxx -
31 Januari 2013 - 17:04
Cecile Potjes:
Hallo Annelie,
Dank weer voor je prachtige beschrijvingen van je werk en belevenissen aldaar.
Dit is de eerste keer dat ik je mail terwijl ik natuurlijk steeds wil reageren. Ik mis je op ballet. Ben een paar weken echt heftig ziek geweest. Er heerst hier een akelige griep. Het heeft me veel energie gekost maar vanaf vandaag begint mijn gewone leven weer.
Dus ik ga zo meteen aal je verhalen lezen! Dit laatste verslag is al zo boeiend dat ik nieuwsgierig word naar de andere verhalen.
Altijd erg leuk dat je er wat foto's bijstuurt.
Je bent voor dit initiatief, dit vak, in de wieg gelegd.
Wat een genot voor die mensen die met JOU mogen werken.
Proficiat Annelie. Dat mag wel eens gezegd worden vind ik.
Liefs,
Cecile
-
31 Januari 2013 - 18:57
Karien:
Dag lieve zus bedankt weer ik mail je voor de armbandjes want ik wil er graag -
31 Januari 2013 - 19:46
Mieke:
Geniet nog even van deze bijzondere plek en deze bijzondere mensen. En laten zij ook nog even van jou genieten! Mooie opening morgen! Lieve groet aan iedereen. Mieke -
02 Februari 2013 - 23:52
Roel:
Soms zou je willen niet alle achtergronden te kennen, maar dat is natuurlijk de kop in het zand steken. Een beetje afstand houden lijkt me vauit het oogpunt van zelfbescherming wel gewenst.
Vanavond is Reginald hier wezen eten. Was erg gezellig !!
Gr roel
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
